Bergara aldeko hiztegia

aprópos.

1.aprópos, apropósa. (b). Adjektiboa.

Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a.

“Oixe da zuretako abrigo aproposa./ Egualdi aproposa dago plaiarako.” Esamoldeak: aproposéko, aproposekúa. (c).

Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den.

“Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.” content_copy aukeráko, egoki. 2.aprópos. (a). Adberbioa.

Nahita, berariaz. · Adrede, aposta.

“Apropos laga neban ogei durokua mai gaiñian, ia baten batek artzen zeban./ Apropos esanda be etxuan gaizkixao esango.” content_copy náitta. 3.aprópos. (c). Adberbioa.

Brometan.

“Ez zebillen serixo, apropos zebillen.”

apropósko, aproposkúa. (c). Izenlaguna.

Benetakoa ez dena. · De ficción, de comedia.

“Inuzente egunian aproposko tartia etara zoskuen, gaiñetik dotore dotore natiakin ipinitta ta barrutik buztiña./ Neri etxata bape gustatzen aproposko barriak.”

aprotxau.

apuko, apukua.

Antzuola.

"Aitzakia.

“Aurten eztauku apukoik./ Juane loiben apukuan Jakara jun ingo da; bestela beti ementxe, etxian sartuta." (Lar Antz).”

apúntau. (a). da du Aditza.

Apuntar, apuntarse.

apunte, apuntia(k).

Apunte. Esamoldeak: apunte, apuntia(k).

Apunte. apuntera erosi. (c). Esapidea.

Leintz.

“Orduen jan-dendatan eta, apuntera erosten zien gauzak eta gero kintzenan pagau. (AA ArrasEus, 186. o.).” content_copy zorrían erosi. apuntera erosi. (c). Esapidea.

Leintz.

“Orduen jan-dendatan eta, apuntera erosten zien gauzak eta gero kintzenan pagau. (AA ArrasEus, 186. o.).” content_copy zorrían erosi.

apunteríxa, apunterixía. (b). Izena.

Puntería.

“Guazen barraketara apunterixia probatzera.”

ápur.

Egilea

Jaione Isazelaia

· Xehetasun gehiago

apur

1.apur, apurra(k). Izena.

Miga; de pan casi siempre.

“Mai guztia apurrez beteta laga dozu.” content_copy ogi-ápur. 2.apur, apúrra. (b).

Hondarrak, gutxia. · Los restos, lo poco.

“Eta gelditzen jakun diru apurrak barraketan gastau giñuzen./ Zekixen erdera apurra derrior ein biar.”

apúr bat. (a). Zenbatzailea.

Puska bat. · Un poco.

“Diru apur bat ein ddabela ta dana libre dalakuan dabill.” content_copy kisí bat, puxká bat. Esamoldeak: ápurka. (b). Adberbioa.

Poco a poco.

“Apurka-apurka, diruak ein zittuan.” content_copy puxkánaka.

apúrkor, apúrkorra. (c). Adjektiboa.

Erraz apurtzen dena.

apúrtu.

1.apurtu. (a). da du Aditza.

Puskatu. · Romper(se). Esamoldeak: apurtuta. (b).

Oso nekatuta.

“Apurtuta etorri giñuztan mendittik./ Jota apurtuta najaok” oiñarteko danak apurtu. Esapidea.

oiñarteko danak tapau.

Marka denak hautsi.

“Orrek oinddio oiñarteko danak apurtuko jittuk. ” norbait edo zerbait apurtzekoik ez egon. (c). Esapidea.

norbait.

Onena izan.

“Oinddio be etxaok Retegi apurtzekoik./ Nai dabenak nai dabena esango jok, baiña etxaok Riojako ardaua apurtzekoik. ” 2.apurtu, apurtúa. (b). Izena.

Rotura.

“Iru lekutan ei dauka apurtua.” content_copy ausi.

aputxúrrau. da du Aditza.

Mazpildu, mailatu, hauts egin. · Magullar, abollar, hacer migas.

“Gailletak poltsikoan sartu nittuan da danak aputxurrauta aillegau zien./ Hodei nere poltsiakin fubolian ibilli da ta dana aputxurrau dau nere ingleseko kuadernua.”