Bergara aldeko hiztegia

ordáittu. (b). da du Aditza. ordéittu, erdoittu. Oxidar(se). “Ordaittutako iltzia sartu jako orpotik./ Itxasoko salitriak ordaitzen dittu kotxiak.” content_copy uártu.
órde. 1.orde, ordía. (b). Izena. Emandako gauza, egindako fabore edo lan, edo halako gauza bategatik itzultzen dena. · La compensación por el trabajo o favor realizado. “Kristala apurtu bajatzu emoixozu ordia.” ORDIAZKUA EIÑ entzun izan da gehiago ORDÍA EIÑ eiñ edo ORDEZK. content_copy ordiázko, ordézko. Esamoldeak: ordían emon. (c). Esapidea. ordez emon. Zerbaiten ordez eman. “Terreno puxketa bat emun gontsen, da erek ixko potolo bat ordian.” 2.orde, ordía. (c). Izena. Norbaiten edo zerbaiten lekua betetzen duena. · Sustituto. “Joxe soldau joan dok eta aren ordia eztok datorren illerarte lanian asiko.” Sin. ordeko. . content_copy ordiázko, ordézko.
ordei.
ordeko.
órdena. 1.órdena, órdenia. (b). Izena. Agindua. · Orden. “Amarretan tabernia ixteko ordenia daukau.” 2.órdena, órdenia. (b). Izena. Txukuntasuna. · Orden. “Kuartuan ordena puxkat jarri biot.”
ordénau. Aditza. 1.ordenau. (b). du Aditza. Agindu. · Mandar, ordenar. “Molak atakia ordenau juan goizian goizetik.” 2.ordenau. (b). du Aditza. Ordena jarri. · Poner orden. “Badaukazu lana etxia ordenatzen.” 3.ordenau. (c). da du Aditza. Ordenar(se) como sacerdote. “Aittasantuak abade beltzak ordenaittu./ Ogetabost urtekin ordenau zan.”
órdez. 1.ordez. (b). Posposizioa. En vez de, en lugar de. “Pelikulian ordez partidua botatzen dabe./ Obe ziñuke estudixatzia firin-faran ibilli ordez.” Aurrean ZEREN edo aditz partizipioa duela.. content_copy partez. 2.ordez emon. Esapidea.
ordézko, ordezkúa. (b). Izena.
ordi, ordixa. Izena. Eibar. "Mozkorra, zentzu peioratiboagoan. “A gizon ordixa, kalerik kale famelixian lotsagarri.”
ordiázko, ordiazkúa. (c). Izena. Ordezkoa, ordea.
órdigas!. (b). Interjekzioa. la órdiga!. Birao leuna. · Maldición suave. “Ordigas! Giltzia laga juat kotxe barruan./” LA .
ordíttu. (d). da Aditza. Mozkortu. Don.k dio entzuna duela, Elosu aldian, batik bat. “Ezta esaten. Entzun izen da ori: “Ziero ordittu zuan, ziero mozkortu zuan”. Lenao bazkaixak-eta izeten zien, da bakarren bat, “ziero ordittuta geldittu zuan”. Baiña ezta erabilli eitten ola. Nik geixao entzungo najuan Elusu aldeko jentiai tta. Don.” Hitz galdua. .
órdotz. 1.ordótz, ordótza. (d). Izena. ordotx. Txerri arra. “Igel jartzen zien, da orregaittik kapau itte zan, naiz aardixa ta naiz ordotza, bixak. Don.” feedback áardi. 2.ordótz, ordótza. (d). Adjektiboa. ordotx. Zatarra. “Ori dok ordotza! .”
órdu, ordúa. (a). Izena. Hora. Honela ematen dira orduak: ordúbatak (ordubáta ere bai zaharrek), ordúbixak, írurak, láurak. iruterdiak, lauterdiak, bostak laren gutxiao.... Esamoldeak: órduka. (b). Adberbioa. Por horas. “Orduka eitten dau lana Galeperretan./ Guk orduka kobratzen dou.” ordu-orduan. (c). Esapidea. ORDU-ORDUAN. (c). En punto. “Ordu-orduan ezpazoiaz, alde eingo dotsu.”
ordúan. 1.ordúan. (a). Adberbioa. Entonces. “Orduan akordau bia ziñuan, oiñ ez.” Eta ordutik, orduko, ordurarte, ordurako, etab. . Esamoldeak: orduántxe. (b). Adberbioa. Orduan bertan. “Orduantxe akordau nitzan zurekin.” 2.orduan. (c). Hartan. “Badau beste detaille bat be orduen sasoien Udelan erregie egon zala erakusten dauena. (AA ArrasEus, 184. o.).” 3.ordúan. (a). Juntagailua. Entonces. “Ezpadakizu, orduan obe dozu ixilik egotia.” 4.orduan da. (b). Juntagailua. Orduan eta. “Zenbat eta zarrao orduan da txarrao.”
ordubéte, ordubetia. (b). Izena. Espacio de una hora. “Ordubete nago zure zaiñ./ Ordubetetik ordubetera artu pastillia./ Ordubetian aillegau naiz Donostiara.” Ordubetia forma honelakoetan: Lenengo ordubetia aspergarrixa izan da. .
ordú ezkero. (c). Adberbioa. ezkero. Ordutik, harrezkero. · Desde entonces. “Ordu ezkero etxostak berbaik eiñ.” content_copy ordútik.
ordúko. 1.orduko, ordukúa. (a). Izenlaguna. Une edo garai hartako. · De entonces. “Orduko umiak etzien oinguan modukuak./ Txanpana gure bodan sobrautakua, ta ardaua be ordukua zan.” Esamoldeak: ordukóxe, ordukoxía. (c). ordukotxe. Ordukoa bertakoa. “Kartel au milla beratzireun da ogetamabosteko euskal jaixetakua da ta liburua be ordukoxia. ” 2.orduko. (b). Posposizioa. Bezain laster. “Aura eguna zabaldu orduko mendira joaten da.” 3.orduko. (c). Adberbioa. Ordurako, garai hartarako. “Orduko Patxi Realien jabillan eta harekin juen nitzuan. (AA ArrasEus, 219. o.).” 4.orduko. (c). Hartan. “Orduko denporan ez auen maternidadeik ez Bittorixen ez Bilbon eta iñun be. (AA ArrasEus, 220. o.)” 5.orduko. (b). Ordu bakoitzean. · A la hora. “Kotxe orrek berreun kilometro orduko korritzeittu.”
orduraiño.
orduráko. 1.ordurako. (a). Adberbioa. Para entonces. “Ordurako aspertuta genden.” 2.ordurako. (b). Adberbioa. Para la hora fijada. “Etorriko ete da ordurako?”