Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
apropósa
Esanahia
Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a.
Esamoldeak
-
aproposéko, aproposekúa.
(c).
Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den.
“Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.”
aukeráko, egoki.
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
1.aprópos, apropósa.
(b).
Adjektiboa.
Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a.
“Oixe da zuretako abrigo aproposa./ Egualdi aproposa dago plaiarako.”
ohar bat
Esamoldeak:
aproposéko, aproposekúa.
(c).
Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den.
“Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.”
aukeráko, egoki.
Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a.
“Oixe da zuretako abrigo aproposa./ Egualdi aproposa dago plaiarako.”
ohar bat
Esamoldeak:
aproposéko, aproposekúa.
(c).
Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den.
“Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.”
aukeráko, egoki.
