Adiera
- 1.aprópos, apropósa. (b). Adjektiboa. Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a. “Oixe da zuretako abrigo aproposa./ Egualdi aproposa dago plaiarako.” Esamoldeak: aproposéko, aproposekúa. (c). Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den. “Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.” aukeráko, egoki.
- 2.aprópos. (a). Adberbioa. Nahita, berariaz. · Adrede, aposta. “Apropos laga neban ogei durokua mai gaiñian, ia baten batek artzen zeban./ Apropos esanda be etxuan gaizkixao esango.” náitta.
- 3.aprópos. (c). Adberbioa. Brometan. “Ez zebillen serixo, apropos zebillen.”
Aipamenak
Aipamena bera | Egilea |
---|
Laburpena
aprópos.
ohar bat
1.aprópos, apropósa.
(b).
Adjektiboa.
Egokia, aukerakoa. · Idóneo, -a, adecuado, -a.
“Oixe da zuretako abrigo aproposa./ Egualdi aproposa dago plaiarako.”
Esamoldeak:
aproposéko, aproposekúa.
(c).
Aproposen esanahi berarekin inoiz entzuten bada ere, ez dakit hiztun txarrena eta berri samarra ez den.
“Aproposeko egualdixa tokau jakun Italian./ Aura izango litzake alkate aproposekua.”
aukeráko, egoki.
2.aprópos.
(a).
Adberbioa.
Nahita, berariaz. · Adrede, aposta.
“Apropos laga neban ogei durokua mai gaiñian, ia baten batek artzen zeban./ Apropos esanda be etxuan gaizkixao esango.”
náitta.
3.aprópos.
(c).
Adberbioa.
Brometan.
“Ez zebillen serixo, apropos zebillen.”