Bergara aldeko hiztegia
amór própixo, amór própixua.
(b).
Izena.
Amor propio.
“Amor propixo aundixa bia da egunero goizeko seiretan igerira jaikitzeko.”
amórragarri, amórragarrixa.
(b).
Adjektiboa.
Gogaikarria, nazkagarria. · Latoso, -a, indignante
“Orren aitta be amorragarrixa galanta izan zan bere denporan.”
amorrátu.
1.amorrátu.
(a).
da
zaio
Aditza.
Biziki haserretu. ·
“Rabiarse. Amorratu jakon da ostia soiñu baten asi zan./ Bestiei amorratu jakue, ta etara baba-beltzok, bidia bete, ortuan euzkan jenero danak bota araxe ta. Mertz.”
NOR-NORI bezala adinekoek.
.
Esamoldeak:
amorrátuta.
(c).
Adberbioa.
Asko, oso.
“Ari amorratuta gustatzen jako zinia.”
amorrátu eraiñ.
(b).
dio
Aditza.
Haserrearazi.
“Ezidazu amorratu eraiñ.”
Ik. gogaitt eraiñ, asarretu, entendidu, pentsau.
2.amorratu, amorratúa.
(b).
Adjektiboa.
Porrokatua, saiatua. · Muy aficionado, -a.
“Kazari amorratua da Eustakio.”
porrokátu.
3.amorratu, amorratúa.
(b).
Adjektiboa.
Rabioso, -a.
“Txakur amorratu batek ainka ein zotsan.”
..
amórro, -u.
1.amorro, -u, amorrúa.
(a).
Izena.
Rabia, indignación.
“Amorrua emoten dosta Hendaiara juateko pasaportia erakutsi biarrak.”
Esamoldeak:
amorro aundirik izan ez.
(c).
Esapidea.
Gogo handirik izan ez.
“Arek eztauka lanerako amorro aundirik.”
2.amorro, -u, amorrúa.
(b).
Izena.
Ikusiezina, gorrotoa.
“Egundoko amorrua zostan maixuak.”
3.amorro, -u, amorrúa.
(c).
Izena.
La rabia, enfermedad canina.
“Amorruan kontrako bakunia dago biar.”
txakur-amórro.
amóstu.
(b).
da
du
Aditza.
amústu, mostu.
Kamustu. · Desafilar(se) un instrumento cortante
“Mutikuak arrigaiñian erabili dau aixkoria ta ziero amostuta laga dau./ Segia mostu dot alanbria jota, ta pikatzera noia.”
amots, amótsa.
(c).
Adjektiboa.
amuts, mots.
Kamutsa. · Desafilado, romo.
“Kutxillo au oso amotsa dago.”
amutarri, amutarrixa.
"Mojón." (SB Eibetno).
anábasa.
1.anábasa, anábasia.
(b).
Izena.
Landaretza ugaria, nahasia eta zarraparratsua. · Vegetación abundante, variada e incontrolada.
“Basuetan dago anabasia! Kristaurik pasau ezinddako moduan dare.”
2.anábasa, anábasia.
(b).
Izena.
Zakar edo hondakin pila. · Montón de cosas inservibles o desechos, revoltijo.
“Kuarto onetan anabasa guztia daukau: liburu zarrak, bizikletia, ezetarako eztien gauzak...”
anáe, anáia.
(a).
Izena.
Hermano.
Neba ez da ezagutzen..
Esamoldeak:
anai-arreba, anai-arrebak.
(a).
Hermanos.
“Gu, lau anai-arreba ga.”
Anae-arreba diote Hil. eta JJp.k.
.
anaiérdi, anaierdíxa.
(c).
Izena.
Guraso bat desberdina duen anaia. · Hermanastro.
“Ez i da ondo konpontzen bere anaierdixakin.”
- a
- ábao, -u
- abélarte
- ábixa
- adárdun
- adárzabal
- afari
- agíñetako
- agur
- aidian
- aingéru lóra
- aitta-órde
- aitz-pérretxiku
- áixkora-kérten
- aizkoletxe
- akábera
- akulugáiñ
- alánbre-ési
- álbo
- álde
- ále
- alían egon
- alkórtu
- alperréko
- amabíko-txíki
- ámar
- amen
- amór própixo
- anaitzáko
- andi
- ángailla
- ánjelus
- ankámiñ
- ansuategi bedar
- ántz
- aóko
- apáluna
- ápenas
- aprezíau
- ar
- Arámaixo
- arazo
- árbola-sústar
- ardi-esne
- area, arearri
- argialboko
- ári
- arkaboz
- arlotekeríxa
- áro
- arra-árra!
- arrakátu
- árrantxo, -u
- arratára
- arráza-txákur
- árri
- árrio
- árrosko
- artálasto
- ártaxee
- arto-gári
- artzaiñ
- ási
- aspáldi
- astáputz
- asto-ganáu
- ástun
- atebikotx
- atezúlo
- atxillo!
- atzé-bikotx
- atzeskulari
- áundiki
- aurreko pareta
- áuskalo!
- autsi, autsa
- azabúru
- azbéte
- azkei
- azpijorria
- azúnberdiko