Bergara aldeko hiztegia

kaskarráldi, kaskarraldíxa. (c). Izena. Osasun edo eguraldi txarreko aldia. “Amak sekulako kaskarraldixa pasau zeban joan dan udan./ Biar ona baiña domekarako kaskarraldixa ei dator.”
kaskarrázur
kaskarrázur, kaskarrazúrra. (b). Izena. Burezurra. · Cráneo. “Ez igo teillatura kaskarrazurra apurtu nai ezpozu.”
kaskarréko, kaskarrekúa. (b). Izena. koskorréko. Golpe agudo en la cabeza, propinado con un palo, la yema de los dedos, etc., o por descuido contra algo. “Ate-markua jota kaskarreko ederra artu dot./ Makiña bat kaskarreko artu giñuan eskolan.” ohar bat
kaskáu. (b). Aditza. Cascar(se). “Arrautza geixenak kaskau egin jat bidian. ” Arrautzez, batik bat.. Esamoldeak: kaskáuta egon. (b). Esapidea. Zoro samartuta egon. “Orrekin abil ba? Ori ziero kaskauta jaok.”
kásk éiñ. (c). dio Aditza. adierazkorra Txakurrak heldu. · Morder el perro. “Txakurrai berai aintze jakonian kask esan eitte jako, baiña. “Kaxk eixok orri, kaxk”, ganauei ero. Don.”
kásket. ohar bat 1.kasket, kaskéta. (c). Izena. Kasketaldia. · Ventolera, capricho. “Ume txikixak kasketak eukitzeittue.” content_copy kasketáldi. Esamoldeak: kaskétak émon. (c). Esapidea. 2.kasket, kaskéta. (d). Adjektiboa. Kasketosoa. “Beti, izakeraz danian, kasketa: ori kasket bat dok. Klem.” content_copy kasketóso.
kasketada, kasketadía. (c). Izena. Ventolera.
kasketáldi, kasketaldíxa. (b). Izena. Ventolera, capricho. “Kasketaldixak emoten dotsanian bi ero iru egun egoten da iñoi kasoik eitteke./ Jentiai bentanatik ura botatzia, kasketaldi oixe dauka aspaldixan.” KASKETALDIXA(K) EMON, gehienetan. ZER edo ZERK emon, bietara.. content_copy kasketada, kasket.
kasketóso, kasketosúa. (c). Adjektiboa. Kasketaldiak izan ohi dituena. Buruan sartutako gauza bitxiak egin zalea. Aldi berean, inoiz, tematia, bereari eutsi zalea. · Persona a la que le dan ventoleras. A su vez, terco. “Etxakixat zela artuko daben; kasketoso utsa dok eta kapaz dok danak aizia artzera bialtzeko./ Ari gauza bat buruan sartzen bajakok eingo jok, ain dok kasketosua eze.” content_copy kasket.
kaskil.
kaskilddu.
kásko. 1.kásko, káskua. (a). Izena. Buru babesgarria. · Casco. “Kaskua bia da karreria korritzeko.” 2.kásko, káskua. (b). Izena. Botila hutsa. “Gero ekarri kaskua.” 3.kásko, káskua. (d). Izena. Hitz konposatuaren bigarren osagai bezala, zatia, puxketa. · Cascote. “Teilla-kaskuak botaittue basarriko bidia gogortzeko./ Ladrillo-kaskoz beteta zeuan poligonua.” 4.kásko, káskua. (d). Izena. Pezuña de animal. “Kaskuak gogortu eitteittu orrek; orrek e ankako pelua gogor-gogor eiñ. Enr.” content_copy ankákasko.
kaskondu. Aditza. Aramaio. Koskortu. “Neska/mutil kaskondue. (Orm Aram).”
kaso, kásua. (c). Izena. Gertaera bitxia. “Jakin dozue Uberan pasau dan kasua?/ Kasua pasau jakon Pellori. Sinistia be. ” Esaerak: Artikulo 33, (entzundakoari) kasoik pez. Esaera. "Norbaiti kasorik ez egiteko aholkua ematen zaionean esaten da. “Zu lasai, orrekin artikulo treintaitres, kasoik pez." (Lar Antz).” Esamoldeak: káso eiñ. (a). dio Aditza. Hacer caso a algo o alguien. “Eztost kasoik eiñ parian pasauta./ Lapikuai kaso eiñ.”
kásta. 1.kasta, kastía. (b). Izena. Casta, raza. “Uberako mutillak egundoko kastia dauke./ Kasta oneko txakurra da zuena.” 2.kasta, kastía. (c). Izena. Jatorria, ondorengo esapidean: ALAKO LEKUTAKO KASTIA IZAN. Halako jatorrikoa izan. “Oñatiko kastia za zu be orduan. Mertz.”
kastaiña.
kastáko, kastakúa. (c). Izenlaguna. Kasta onekoa; Pertsonez zein animaliez. · De casta, castizo. “Zuen alaba txikixak pe kastakua emoten jok.”
kastataráko, kastatarakúa. (d). Izena. Arrazatarakoa; Ugalketa eginkizunerako izendatua dagoen aberea. · Animal destinado a la reproducción. “ Kastatarako ba laga leikek billotx bat adarittarako, ero txal bat ixkotarako, serbitzeko ero. Klem./ Ixko au oso politta da ta kastatarako laga biou. ” KASTATARAKO IZAN, KASTATARAKO LAGA.... 1.kasta, kastía. (b). Izena. Casta, raza. “Uberako mutillak egundoko kastia dauke./ Kasta oneko txakurra da zuena.”
kasta-txákur, kasta-txakúrra. (c). Izena. Perro de casta. “Asko balio daben kasta-txakurrak izaittu Juliok.”
kastau.