Adjektiboak

  • 2. eskutsu, eskutsúa. (c). adjektiboa. Inoiz, "manazas", "torpe" adierazteko erabilia.. Eztok ezagutzen? Bai trauskill eskutsu bat. Besotik ebatzen bosk ezautukok. .
  • 1. eskutsu, eskutsúa. (b). adjektiboa. Esku onekoa.   Hábil, mañoso, manitas.. Lanian oso eskutsua ei da ta danetik deika dauke.. Sin. esku onéko, artétsu.
  • eskúzabal, eskúzabala. (c). adjektiboa. Generoso, -a, dadivoso, -a.. Bi aiztak ziero diferentiak die, bata ximurra ta bestia eskuzabala.. Gutxi entzuna. .
  • esnati, esnatixa. (d). adjektiboa. "Lo arina daukana.. Ain esnatixa zan eze, zaratarik txikiñakin begixak zabaltzen zittuan..
  • 2. esnedun, esnedúna. (b). adjektiboa. Que contiene leche.. Txokolate au esneduna da. .
  • 2. espabilau, espabiláua. (b). adjektiboa. ESPABILLAU. Espabilado, -a.. Espabilaua da aura txikittatik./ Listua ez baiña espabillaua. .
  • 1. espezial, espeziála. (b). adjektiboa. Normala baino hobea.   Especial.. Ardau au espeziala da. .
  • 2. espezíal, espeziála. (b). adjektiboa. Arraro edo berezi samarra.   Especial.. Auskalo zela artuko daben, bera dan espezialakin. .
  • espléndido, espléndidua. (c). adjektiboa. Eskuzabala, opari, bazkari, etab. eman zalea.. Gure Tió-Domingo esplendidua zan; etortzen zan danetan duro bana emuten zoskun bakoitzai. .
  • 3. estali, estalixa. (d). adjektiboa. Cubierto, -a, tapado, -a.. Frontoi estalixa dago Uberan. . Ik. gaiñestáli.
  • 2. estendidu, estendidúa. (c). adjektiboa. Dirua derrigorrezko gauzak ez direnetan erraz gastatzen duena.   Dícese de la persona que gasta sin reparo.. Loibiai motorra erosi dotsa. Beti izan da estendidua Nikolas. .
  • 2. estimau, estimáua. (b). adjektiboa. Estimado, -a, apreciado, -a.. Bergako rellenuak oso estimauak die. . norbait edo zerbait estímau euki, . (c). esapidea. NORBAIT. Norbait edo zerbait maitea izan.. Pello oso estimau dauke lagunartian./ Oso estimau zeukan bizikleta zarra./ Zuek ezautukozue Sabastien, gurian bi urte kriau einddako mutilla, estimau asko eukittakua. Hil. ..
  • 2. estu, estúa. (a). adjektiboa. Estrecho, -a.. Bide estua dago zuenera. . fiua baiño estuaua izan, . (-). esapidea. Oso pertsona estua, iharra, izan.. Neska, eskerrak erropia haundixa eruaten daben, bestela, ikusi bez; fiua baiño estuagua don-eta. (TSE Berb) ..
  • 4. estu, estúa. (b). adjektiboa. Pertsona zuzenegi eta eskrupulotsuengatik esaten da.. Gizon ona da baiña estuegixa bizimodu onetarako. .
  • etenki, etenkixa. (-). adjektiboa. (Antzuola.) "Erraz eteten den zerbait.. Ari etenkixa da auxe." (Lar Antz). .
  • etxékalte. (c). adjektiboa. Norberaren etxearen edo interesen kontra ari denari esan ohi zaio baina broma giroan ia soilik.   Dícese del que no mira por el bien propio, en broma, normalmente.. Zer ibilli aiz i etxeko oillaskua arrapau ta lagunartian jaten? I aiz i etxekalte. . Mugatuan ez..
  • etxéko, etxekúa. (c). adjektiboa. Kanpotik etorria izan arren familiakotzat hartzen dena.   A pesar de ser advenedizo el que es considerado de la familia.. Ni zuenian beti izan naiz etxekua. . etxékotara joan, . (c). esapidea. Familiara bildu.. Gabonetan joaten da bakarrik etxekotara... etxéko izan, . (c). esapidea. Etxekoa bezala izan.. Gu etxeko Kortatxokuekin, familixako. Hil. .. etxéko eiñ, . (c). esapidea. ETXEKÓTU. Etxeko bihurtu.. Urtetan tian etxian bizi arren sekula etzan etxekotu./ Urtetan tian etxian bizi arren sekula etzan etxekotu. . Sin. etxekótu...
  • 1. etxezulo, etxezulúa. (c). adjektiboa. Etxekoia, beti etxean sartuta dagoena.   El/la que gusta de estar siempre en casa.. Ezkondu zienetik etxezulo batzuk eindda dare./ Aura beti izan da etxezulua. .
  • eunézko, eunezkúa. (d). adjektiboa. Linu-arizko oihalekoa.   De lienzo de lino.. Eunezko atorra eder bat erabiltze zeban amandriak./ Lau kamixa ta bi izera ekarri nittuan neuk e, eunezkuak. JJp.. Sin. arízko.
  • eurítsu, euritsúa. (b). adjektiboa. Lluvioso.. Galizia au beziñ euritsua da. .
  • 4. ezarri, ezarríxa. (d). adjektiboa. (Eibar.) Gaixo samar, sukarrarekin-edo.   "Febriciente, cargado (un enfermo).. Lagun gaixua ikusten izan gara eta ezarrixa topau dogu..
  • 1. ezaun, ezáuna. (b). adjektiboa. Ezaguna.   Conocido, -a.. Zure ezaun batzukin egon ga./ Alde guztietan dauzka ezaunak. . ezaun aundi, ezaun aundixa. (-). Oso ezaguna.. Gure ezagun aundixa dok ori. ..
  • 1. éze, ezía. (c). adjektiboa. Umela; zuraz eta suegurraz ia bakarrik.   Húmedo, -a, referiéndose casi exclusivamente a madera y leña.. Egur ezia sartu dau eta oiñ egundoko keia./ Suegur asko daukau, baiña geixena ezia, igarra gutxi./ Bota giñuan aitza oinddio ezegixa dago zerrarako.. Arropa umela, edo ezkua, bedarra bustia edo astuna .. Ik. úmel, ézko, igar.
  • 3. ezebez, ezebéza. (c). adjektiboa. Kaxkarra, nanoa.   Poquita cosa, de poca valía o consistencia.. Antonion semia? Azurra ta azala besteik ezta. Jesus, auraxe da gauzia ezebeza./ Zela izan leike personia ain ezebeza .