aditza
- erétxi. (c). du aditza. ERATXI. Pertsona bat, arbolatik gaztainak, etab. lurrera bota. Derribar una persona, varear castañas, etc. Abajar cualquier cosa por la fuerza.. Ixilik ezpaago jota eretxi eingo aut./ Agiakin intxaurrak eresten dabill Antoni.. Jetxiren faktitiboa dirudi. Gauza bat jaitsi, behera garraitu esanahiaz ere jaso dugu; honela dio Donatok Elkoro (Elorregi auzoa) aldeko mehatzez aritzerakoan: Bastante mineral on xamarra, baiña bideik pez, burdixan ekarri biar, da san Prudentziora eresten juen, Zerainpetik. Don. Oso gutxi entzuna testuinguru honetan.. eretxita egon, . (-). esapidea. Oso nekatuta egon...
- erkínddu. (d). da aditza. Indarra galdu, eskastu. Perder fuerza, volverse defectuoso, desmejorar.. Porru landaria ondo etorri zan baiña aspaldixan ziero erkinddu da./ Aura zan gizonakin, da oiñ ziero erkindduta dago. .
- 1. erne. (b). da aditza. Germinar, brotar.. Letxuga azixa aspaldi eraiñ neban baiña bape ezta erne. .
- ernégau. (b). da-du aditza. Desesperar(se), rabiar, impacientar(se).. Lanik ezin ddau billau ta ernegauta dago./ Mutiko gogaikarri orrek ernegau eraitten doste./ Ori beti ernegatzen egoten da.. ERNEGATZEN edo ERNEGAUTA EGON eta ERNEGAU ERAI.
- erósi. (a). du aditza. Comprar..
- erpílddu. (c). da-du aditza. Soroan erpilak sortu. Formar(se) terrones en el labradío.. Euri onek solo guztiak erpildduittu. .
- 5. erre. (b). dio-zaio aditza. Escocer(se).. Umiak ipurdixa erreta dauka./ Ankaartia erre doste praka barrixak./ Galtzarpiak erre jatan maratoian. .
- 6. erre. (d). du aditza. Hankak, nahi gabe, putzuan edo lokatzatan sartu. Aunque parezca paradójico, mojar los pies en fango, al atravesar un rio, etc.. Errekia pasatzera noiala anka bixak erre jittuat./ Eskumako ankia erre juat etxosteko istingan. .
- 7. erre. (b). da aditza. Quemar(se), desesperarse.. Erreta dabill lantokixan./ Buru belarri politikan sartuta ibilli zan da azkenian erre egin zan./ Erre-erre eginda akabau zeban umiekin. .
- errebajua etara. (-). aditza. (Eibar.) "Sacar rebajo. Egurrari koska luzia etaratzia." (SB Eibetno).
- 2. errebéntau. (b). da-du aditza. Neka-neka egin, lehertu. Agotar(se).. Eitte zeban beruakin errebentauta aillegau giñuztan Anbotora./ Bizkorregi asi tta errebentau ein zeban irixa. .
- errebídau. (d). du aditza. Harri handi bat edo objektu astun bat mugitu handik eta hemendik bultza eginez. Mover o cambiar de posición un objeto pesado empujándolo alternativamente; revirar.. Traban zeuan arri aundi aura alde batetik bestera errebidauaz kostata kendu giñuan bidetik. .
- erregálau. (a). du aditza. Regalar..
- errégau. (b). du aditza. Regar..