- baldres, baldresa. (-). adjektiboa. (Eibar.) "Descuidado en el vestir.. Nai beste diru euki arren beti agertu zan baldresa..
- 2. balíentia. (c). adjektiboa. Baliotsua, kalitate onekoa.. Txaketia balientia zuan auraxe. Etxakixat nun galdu eban./ Kotxia erosi dau, eta balientia gaiñera.. Adinekoei entzuten zaie bakarrik. .
- banan-banako, bana-banakuak. (-). adjektiboa. (Antzuola.) "Ederrak, bikainak, aukeratutakoak.. Banan-banako sagarrak dauzku aurten./ Antzuolan zelako mutillak... olaxe banan-banakuak dae, e!.
- 4. bápo, bápua. (c). adjektiboa. Ederra, itxura onekoa. Hermoso, -a. de buena presencia, excelente.. Gizon bapua dago oinddio Iñasio./ Bizimodu bapua daroia orrek. . Mugatuan bakarrik. Etim.: «guapo» (?).
- baránda, barandía. (c). adjektiboa. Pertsona bihurri, lotsa gutxiko eta ausartengatik esan ohi da. Dícese de las personas inquietas, desvergonzadas y decididas. Tiene sentido peyorativo.. Oin sosegauta dago baiña gaztetan baranda majua izandakua da./ Etortzen zan nausixa. Gure Meltxoran ondorian gorputz da anima, Luis, etxeko semia. Ará, zuan baranda bat demasa. Eli. .
- 2. bargazta, bargaztía. (c). adjektiboa. Emakume sorgina, lotsagabea. Sarri neskatilez esan ohi da, hain zentzu gogorrik gabe; maitekiro, zenbaitetan. Desvergonzada, descarada.. Ezta neskatilla txarra, baiña bargazta xamarra.. Ik. bargáztona.
- bargáztona, bargáztonia. (c). adjektiboa. (adierazkorra.) Itxura edo izakera basto eta lotsagabeko emakumea. Mujer de aspecto o carácter basto y desvergonzado.. Ezautzen dou ondo; bargaztona majua da ori.. Ik. bargazta.
- 1. barregarri, barregarríxa. (b). adjektiboa. Barre eragiten duen pertsona edo gauza. Gracioso, -a.. Kikio oso barregarrixa da./ Oso txiste barregarrixak dazki. .
- 1. barri, barríxa. (a). adjektiboa. Nuevo, -a. . barriz-barriz asi, . (c). esapidea. BARRIN BARRIZ, BARRIXAN BARRIZ. Hutsetik hasi. Empezar de cero.. Ainbeste urtian lan batera oittuta gero, asi ari oiñ barriz-barriz./ Kiebra jo eta barrixen barriz asi bier izan auen. (Lein.). .. bárri-bárri egon, . (c). esapidea. Berria eta esperientzia gabea izan, lan baten adibidez. Ser novato; en el trabajo, por ejemplo.. Oinddio barri-barri neuan da astolan guztiak neuretako izate zien./ Barri-barri zeuan bat jarri zeben nausixakin berba eitteko. ..
- 3. barri, barríxa. (b). adjektiboa. Recién.. Ogi au ein barrixa da./ Kotxe erosi barri batekin etorri da. . Aditzaren atzetik..
- barríketa gutxíko, barríketa gutxikúa. (c). adjektiboa. BARRIKETABAKO (EIB.). Pertsona serio eta arduratsuengatik esan ohi da. Dícese de las personas serias y responsables.. Alabaik zarrena langillia ta barriketa gutxikua da. .
- barriketalári, barriketalaríxa. (c). adjektiboa. BARRIKETÁTSU, BARRIKETOSO, -A. Jarduntsua. Hablador, -a.. Langile ona da, baiña barriketalarixa be bai. . Ik. jardúntsu, barrítxu, berbátsu.
- barrítxu, barritxúa. (a). adjektiboa. BERRITXU. Hablador, -a, repipi, charlatán, -a.. Zure alabia barritxu majua eindda dago.. Barriketoso edo barriketalari baino zentzu karinosoagoa du jeneralean. .
- basáko, basákua. (d). adjektiboa. (Eibar.) Basatia. "Montaraz.. Alperrik kalera etorri eta kalian geldittu, basako aundi bat izan zan beti..
- 3. bastante, bastantia. (d). adjektiboa. Dezentea, hobea.. I baiño bastantiagua dala pentsatzen jatak.. Horrelako esaldiren baten entzun dugu bakarrik. .
- bastíki, bastíkixa. (d). adjektiboa. (Eibar.) BASTÓKO. Ahozikina, berba gordinak esaten dituena. "Se dice de los malhablados.. Dotoria baiña bastiki aundi bat berbetan./ Ixildu zaittez, bastokó, alako gauzarik esan barik!.
- 1. básto, bástua. (b). adjektiboa. Ordinario, -a, grosero, -a.. Piñu egurra oso bastua da mueblegintzarako./ Bastokerixak esaten dittuana, gizon bastua. (Etxba Eib) . Zerbait kalitate txarrekoa denean esan ohi da eta baita berdekeriak edo «fintasun» gutxiko gauzak esaten dituenengatik. Azen.: bastúa ere bai..
- bastokóte, bastokotía. (d). adjektiboa. Basto samarra.. Txapardua (gaztaina mota bat) bizkeixa ta baiño bastotxuaua zala uste juat, enajak gogor itteko baiña. Bastokotia, ipurdi aundixakin da. Klem. .
- baztar-naástaille, baztar-naastaillía. (c). adjektiboa. Liante, embrollador.. Bere denpora guztian izan dok baztar-naastaille bat. . Baita baztarrak-naastaille.. Ik. naastáille.