Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
krakaría
Esanahia
Zerbait apurtu dela adierazten duen substantibo onomatopeikoa.
Ikustekoak
-
klakára, klakaría.
(c).
IzenaOnomatopeia.
Klakada. · Substantivo onomatopeico que indica acción de romperse, cerrarse, encajar, etc.
“Klakaria entzun zan, igo neban, da zera: aiziak porzelanazko pitxarra apurtu./ Klakaria entzun da ta uste dot plomuak saltau dabela.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
