- 2. taló-pála, taló-pália. (d). adjektiboa. Kokoloa, mozoloa. .
- tántodun, tántoduna. (-). adjektiboa. Apaingarri edo tanto biribilak dituena, jantzia gehienetan.. Alkondara tantodun zatar batekin zoian..
- tarrapatan, tarrapatana. (-). adjektiboa. "Pertsona saltseroa, denean sartzen dena.. Joakiña tarrapatan bat izen da, danekin sosio itten dala." (Lar Antz). .
- tarrapatata, tarrapatatia. (-). adjektiboa. "Nabarmentzen denari, bere burua erakusten duenari esaten zaio.. Ori da tarrapatatia!" (Lar Antz)..
- tarrasko, tarraskue. (-). adjektiboa. (Aramaio.) Ganorabakoa.. Aze tarraskue ori be, ikusten dok zelan datorren! (Orm Aram). .
- 1. táuki, táukixa. (d). adjektiboa. TÁUKO. Ibilera gangaleko pertsona handia. Persona grande de andares desgarbados.. Ibilera zera daukana, taukixa. Aundixa ta ibillera ola aurrerakadiakin eitten daben ortaikua. Klem. .
- taulero, taulerue. (-). adjektiboa. (Aramaio.) Inporta ez zaiona.. Aze taulerue da ori. (Orm Aram). .
- temóso, temosúa. (c). adjektiboa. Tematia. Terco, -a, obstinado, -a.. Oso mutiko temosua da. Gauza bat buruan sartze jakonian, zeiñek etara... .
- 1. tenpláu, tenpláua. (d). adjektiboa. Lasaia, mantsoa. Tranquilo, -a, sosegado, -a.. Persona tenplaua da izan, baiña dana biako dau. . Pertsonez esana..
- 2. ténte, téntia. (c). adjektiboa. Zuzen eta aidoso dabilena. Tieso.. Larogei urte euki arren gizon tentia dago. .
- 3. ténte, ténte. (c). adjektiboa. TÉNTIA. Inoiz "harro" edo "jaiki" zentzuan entzuten da, hauek bezain peioratiboa izan gabe. Altivo.. Sinpatikua da, baiña tente samarra. .
- 4. ténte, téntia. (c). adjektiboa. Dícese de la carne tiesa.. Aragi ona bai, baiña tentia./ Aragi tentiaua dauka zapuak legatzak baiño. .
- térko, térkua. (a). adjektiboa. TREKO. Terco, -a.. TREKO ere entzun izan da: Zu treko, ba ni be treko (erdi brometan esan ohi da).. astúa átzeraka baiño térkuaua izan, . (-). esapidea. Oso terkoa izan...
- 1. tipíli-tápala, tipíli-tápalia. (d). adjektiboa. Pertsona motela berbetan, ibiltzen, etab. De poco garbo hablando, andando, etc.. Tipili-tapalia..., motela; berbetan ero, ibiltzen ero. Tipirri-taparria: salerosia, eta bestia motela. Klem. . Ik. tipírri-táparra.
- 1. tipírri-táparra, tipírri-táparria. (c). adjektiboa. (adierazkorra.) Ganora eta grazia andikoa; aldi berean berriketatsua ere bai. Persona salerosa.. Ba bat ola salerosia danian ero, tipirri-taparria. Klem./ Eztau emoten, baiña tipirri-taparria da aura. . Emakumeez, batez ere..
- tipóso, -a, tiposúa, -ía. (c). adjektiboa. Tiposo, -a, de buen porte.. Gaztetan oso neska tiposia zan. .
- titíarro, titíarrua. (d). adjektiboa. Titi tenteak dituen emakumea. Mujer de tetas tiesas.. Alako titiarro batekin ikusi najuan. .
- titíaundi, titíaundixa. (b). adjektiboa. Titi handiak dituena.. Mutillak pe izaten die titiaundixak. .
- titirri, titirrixa. (-). adjektiboa. (Eibar.) "Pazientzia, egonarririk gabekoa. Impaciente.. Titirrixa danetik ezin geldik egon..
- tonto, -a, tóntua, -ia. (a). adjektiboa. Tonto, -a. . Tonto-faltia dago, . (-). esaera. TONTO-FALTIA DATOR. TONTO-FALTIA dagola edo datorrela esan ohi da, umorez; honekin adierazi nahi da tontoak beharrezkoak direla, bestelakoak ondo bizi daitezen. jatok demasa.. Emen sekulako problemia etorri biok laster: tonto-faltia jatok demasa. .. Tontua izeteko eztao estudixau biarrik, . (-). esaera. (Lar Antz)... tontó-usaiñak kendu, . (b). esapidea. TONTÓ-USAIÑAK JOAN. Quitar o írsele la tontería a alguien.. Ikusikok, soldauxkara joate aizenian an kendukoske tonto-usaiñok.. Ik. zoró-úsaiñ.. tonto-plantak egin, . (b). esapidea. Tonto-itxurak egin.. Ezik tonto-plantaik ein, bajakixat eta nun gorde doken nere erlojua.. Sin. tontoburu egin (Aram.)... tonto abarrian, . (c). esapidea. Tontamente.. Tontoabarrian asi ginuztan alkarri adarra joten eta azkenian asarretu.. Ik. tontámentian, abarrian..
- tontóarro, tontóarrua. (b). adjektiboa. Tontoa eta harroa aldi berean. Tonto y arrogante.. Kazari ori tontoarro majua dok./ Petrikillo, Sakabitxa, Trukuman ta arek zittuan medikuak, arek, eta ez beste tontoarro onek. (SM Zirik). .
- tontólapiko, tontólapikua. (b). adjektiboa. (adierazkorra.) Borono, tonto (gehienetan ez zaio zentzu iraingarriegirik ematen).. I tontolapiko, kendu ari ortik, kotxia etara bia juat eta./ Dana sorgiña zan orduan. Personak zien, tontolapiko pilla bat. Da gero pistolia jarri zanian dana ziero amendau. Mertz. .
- tontólisto, tontólistua. (c). adjektiboa. (adierazkorra.) Espabilado, aprovechón, que se hace pasar por tonto, -a o despistado, -a.. Etxok ez rondarik pagauko, tontolisto ederra dok ori.. Ik. listopasáu.
