Kategoria gramatikala
Forma mugatua
iñorakúa
Esanahia
Ezezkoetan, ez baterako eta ez besterako, bestelakoetan, lekuren baterako.
Esamoldeak
-
iñoráko ez egon.
(c).
Esapidea.
Inora joateko moduan ez egon.
“Umia izan dabe eta eztare iñorako.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
iñoráko, iñorakúa.
(b).
AdberbioaIzenlaguna.
Ezezkoetan, ez baterako eta ez besterako, bestelakoetan, lekuren baterako.
“Aurten eztaukau iñorako asmoik./ Bide au ezta Elgetarakua ta ez iñorakua./ Iñorako kartaik badago emoidazu. ”
ohar bat
Esamoldeak:
iñoráko ez egon.
(c).
Esapidea.
Inora joateko moduan ez egon.
“Umia izan dabe eta eztare iñorako.”
Ezezkoetan, ez baterako eta ez besterako, bestelakoetan, lekuren baterako.
“Aurten eztaukau iñorako asmoik./ Bide au ezta Elgetarakua ta ez iñorakua./ Iñorako kartaik badago emoidazu. ”
ohar bat
Esamoldeak:
iñoráko ez egon.
(c).
Esapidea.
Inora joateko moduan ez egon.
“Umia izan dabe eta eztare iñorako.”
