Adiera
-
1.érako, érakua.
(b).
Izenlaguna.
Gisakoa, bezalakoa.
“Ire erako mutillak estimaziño aundixa jaukek.”
-
2.érako, érakua.
(d).
Adjektiboa.
Egokia. · Apropiado, -a.
“Auxe da guretako era-erako burdixa./ Praka onek mendirako erakuak die.”
Zerbaitetarako edo norbaitendako era-erakua, ia beti..
Esamoldeak:
erako egon.
(c).
Esapidea.
Zerbait egiteko gogo berezia izan.
“Erako dago gaur gure gizona soiño dantzarako (AAG Eibes).”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
érako.
ohar bat
1.érako, érakua.
(b).
Izenlaguna.
Gisakoa, bezalakoa.
“Ire erako mutillak estimaziño aundixa jaukek.”
2.érako, érakua.
(d).
Adjektiboa.
Egokia. · Apropiado, -a.
“Auxe da guretako era-erako burdixa./ Praka onek mendirako erakuak die.”
Zerbaitetarako edo norbaitendako era-erakua, ia beti..
Esamoldeak:
erako egon.
(c).
Esapidea.
Zerbait egiteko gogo berezia izan.
“Erako dago gaur gure gizona soiño dantzarako (AAG Eibes).”
Gisakoa, bezalakoa.
“Ire erako mutillak estimaziño aundixa jaukek.”
2.érako, érakua.
(d).
Adjektiboa.
Egokia. · Apropiado, -a.
“Auxe da guretako era-erako burdixa./ Praka onek mendirako erakuak die.”
Zerbaitetarako edo norbaitendako era-erakua, ia beti..
Esamoldeak:
erako egon.
(c).
Esapidea.
Zerbait egiteko gogo berezia izan.
“Erako dago gaur gure gizona soiño dantzarako (AAG Eibes).”
