Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
adárra
Esanahia
Cuerno.
Esamoldeak
-
adar-soiñu, adar-soiñua.
(b).
Izena.
Norbaitek adarra jo eta jo diharduenean, sekulako adar soiñua darabilela esan ohi da.
“Afalostian, azelakotxe adar-soiñua entzun biar izan zeban nobixuak./ Au dok adar-soiñua; belarrixak ixtia onena.”
Adar-soiñua entzun edo erabili, batik bat..
-
adar-jotéille, adar-joteillía.
(b).
Adjektiboa.
Adarra jotzea gustatzen zaiona.
“Adar joteille amorratua zuan ire aittajuna.”
-
adár-joka.
(b).
Adberbioa.
Tomando el pelo.
“Orrek beti alkarri adar-joka dabitz.”
-
adárra jo.
(a).
Esapidea.
Tomar el pelo.
“Adarra jote jostek bibotia laga dotelako.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
1.adar, adárra.
(a).
Izena.
Cuerno.
ohar bat
Esamoldeak:
adar-soiñu, adar-soiñua.
(b).
Izena.
Norbaitek adarra jo eta jo diharduenean, sekulako adar soiñua darabilela esan ohi da.
“Afalostian, azelakotxe adar-soiñua entzun biar izan zeban nobixuak./ Au dok adar-soiñua; belarrixak ixtia onena.”
Adar-soiñua entzun edo erabili, batik bat..
adar-jotéille, adar-joteillía.
(b).
Adjektiboa.
Adarra jotzea gustatzen zaiona.
“Adar joteille amorratua zuan ire aittajuna.”
adár-joka.
(b).
Adberbioa.
Tomando el pelo.
“Orrek beti alkarri adar-joka dabitz.”
adárra jo.
(a).
Esapidea.
Tomar el pelo.
“Adarra jote jostek bibotia laga dotelako.”
Cuerno.
ohar bat
Esamoldeak:
adar-soiñu, adar-soiñua.
(b).
Izena.
Norbaitek adarra jo eta jo diharduenean, sekulako adar soiñua darabilela esan ohi da.
“Afalostian, azelakotxe adar-soiñua entzun biar izan zeban nobixuak./ Au dok adar-soiñua; belarrixak ixtia onena.”
Adar-soiñua entzun edo erabili, batik bat..
adar-jotéille, adar-joteillía.
(b).
Adjektiboa.
Adarra jotzea gustatzen zaiona.
“Adar joteille amorratua zuan ire aittajuna.”
adár-joka.
(b).
Adberbioa.
Tomando el pelo.
“Orrek beti alkarri adar-joka dabitz.”
adárra jo.
(a).
Esapidea.
Tomar el pelo.
“Adarra jote jostek bibotia laga dotelako.”
