Skip to main content

Hiztegia: bilaketaren emaitza

Errore mezua

Bilaketa azkarra Bilaketa aurreratua

estútu. Aditza. 1.estutu. (a). du Aditza. Apretar. Tornilluak ondo estutu bia die./ Ezizu umia ainbeste estutu. 2.estutu. (c). Prensar la manzana o uva para sacarle el jugo, para hacer chacolí o sidra. 3.estutu. (b). da Aditza. Larritu. · Apurarse. Esamiña denporan ziero estututa ibiltzen da. 4.estutu, estutúa. (b). Izena. Momento de apuro, de presión, de acoso. Asierri estutu bat komeni jako estudixauko badau. Esamoldeak: estutúa artu. Larritasun une bat igaro. Estutu galanta artu neban faktura faltsu aura ekarri zostenian. estutúa émon. (c). Esapidea. Hacerle pasar un momento de apuro. Bidera urten da egundoko estutua emon zotsan neskiai iguingarri arek. 5.estutu, estutúa. (c). Izena. Estutze ekintza. Tornillo orri emuixok estutu bat.
estúuna, -e, estúunia. (b). Izena. Zabalagoa den zerbait estutzen den lekua. · Angostura, estrechamiento. Estuuna ugari dauka kostako kamiñuak./ Estuunan trabau zan tubua.
észesua. (c). Zenbatzailea. lagunartekoa nor. Asko, oso ugari. · Mucho, en gran cantidad. Atzo Elgoibarko ferixan jentia eszesua zuan./ Aurten babia eszesua jaok. Izena aurretik beti NOR singularrean, eta eszesua atzetik. Erderazko "exceso"tik datorke, baina zentzu desberdina du. .
et, et, et!. (b). Interjekzioa. Interjección que se usa para mostrar disconformidad u oponerse a lo que acaba de oir. —I, liburu batzuk artu bia dostat. —Et, et, et! ezta pentsau be./ —Noiz pagau biostak ainddutako bazkaixa? —Et, et, et! nik eztostat ezer ainddu.
eta. Juntagailua. 1.eta. (a). Juntagailua. ta, da, enda. Juntagailu kopulatiboa. · Y. Zuk eta nik berba ein biou. Aurreko hitza bokalez amaitzen bada: ta. /l/, /n/ edo /r/z amaitzen bada da, eta beste edozein kontsonantez amaitzen bada eta. Horiek dira arau modukoak, baina askotan ez dira betetzen. Adibidez aurreko hitzaren ondoren geldialditxo bat izan denean sarri etaz jarraitzen da, aurrekoa edozein delarik ere.. 2.eta, ta, da. (a). Juntagailua. Esaldiaren bukaeran jarrita zentzu kausala ematen dio, bait-en baliokidea. · Pues, porque. Etxera noia bazkaixa daukat eta. Hemen ere lehen aipatutako legeak betetzen dira. . 3.eta, ta, da. (b). Eta beste bat, edo batzuk; horrelakoetan:. Nere anaia ta Galizian izan die./ Italianuak eta etortzen die jaixetara. Hemen ere goiko legeak betetzen dira.” 4.eta, ta, da. (b). Kirol emaitzetako lotura. Iru eta bi irabazi dau Alavesak.
eta abárra. (b). Aurreko hitzari edo hitzei enfasia emateko erabiltzen da. · Se usa para dar énfasis a las palabras o a la palabra anterior en frases como: Negarra, burrukia eta abarra badarabille gaur be gure umiak./ Desgrazia ta abarra badauka koittau arek pe kontatzeko./ Poliziak, gizurra ta abarra, azkenian engañau eiñ eban... Eta abar... (etcetera) zentzuan, (batuan bezala), ez da erabili ohi..
káka. ohar bat 1.káka, káka. (a). Izena. Mierda. Mugagabean eta mugatuan berdin. . Esaerak: Umia ein zon, kaka ein zon. Esaera. (sic). Umea den lekuan kaka ugari dela, alegia. Bitxia da zon hori, eban edo zeban esaten baita hemen.. Esamoldeak: kaka jan. (d). Esapidea. arrunkeria Sarri entzun dut, mondrauetar hizkeraz esana, norbaiti tontoa dela aurpegira esateko, baina graziaz, honoko esaldia:. I tontúa áz ala kaká jaten dok? .” Kaka morralien, iru xemeiko jornalien. Esaera. Leintz. kaka eiñ. 1.kaka eiñ. (a). Aditza. Cagar. 2.kaka eiñ. (c). Esapidea. arrunkeria Porrot egin. Aidian irabazten asi zuan, baiña azkenian kaka ein juan. kaka dárixola egon. Esapidea. kaka eindda egon. Urduri edo beldurrez egon. Karreria daukanian kaka darixola egoten da. kaka burutik bera eiñ. (c). Esapidea. Nahi duten guztia egin norbaiti. Umiak kaka burutik bera eitten dotse maixu berrixai. ohar bat eta kaka. (c). Interjekzioa. Eta ezer ez! Nahi ez dena gertatzen denean. Eskiatzera joango giñala eta azkenian kaka. kakatára bialdu. (c). Esapidea. Haizea hartzera bidali. Dirua eskatu zostanian, kakatara bialdu najuan. content_copy aizía ártzera biáldu. kakatára bota. (c). Esapidea. Gaizki hitz egin norbaitez, desprestijiatzen saiatu. Gurasuak kakatara bota zeben maixua. kaka morralían!. (b). EsapideaInterjekzioa. kaka morralían. Mierda! Gaur Realan partidua ikustera joango giñala, ta kaka morralian! Suspendidu ein dda./ Kaka morralian! etxian aaztu jata liburua? Gaurko neska-mutikoei entzuten zaie inoiz; harrigarria egiten zaigu, horrelako gutxi esaten baitute. Adinekoen artean ez da oso erabilia. . kaka jaik-in!. (c). Esapidea. Iraintzeko erabilia. Badu kubatarren "comemierda" irainaren antza. 2.káka. (a). Izena. haur hizkera Gauza zikina, zikinkeria. · Cosa sucia (inf.). Lierni!, kaka!, bota ori!/ Umiak kaka guztiak eskutan artzeittue. 3.kakía. (d). Adberbioa. Amorragarria. · Fastidioso. Auraxe da benetan personia kakia. Mugatuan bakarrik. . 4.kaka-. (c). Aurrizki gisa, txarra, eskasa. Au da kakalangintzia egin doguna. Atsalde guztia labrantzan eta len baiño txarrago laga./ Au da kaka-egualdixa daukaguna gaur./ Ni enajoiak kaka-pelota orrekin jokatzera.
konpañía. 1.konpañía, konpañía. (b). Izena. Lagunartea, laguna, lagunak. · Compañía. Atsaldia konpañia ederrian pasau dou beintzet./ Konpañia ederrakin zatoz, Ximona./ Azelakotxe konpañia daukazun. 2.eta konpañia. Esapidea. Eta besteak. Y compañía Ze moduz Pedro ta konpañia?/ Uste juat karnazerua ta konpañia ziela atzo zarataka ibilli zienak.
3.eta piku. Y pico. Bi kilo eta piku zeuzkan anborrainak.
bendezíño, bendeziñúa. (c). Izena. bendizíño. Bedeinkazioa. · Bendición. Abadiak bendeziñua emon dosku. content_copy bedinkazíño. Esamoldeak: eta ze bendezíño!. (c). Esapidea. eta ze bendezíño. ..ni qué puñetas —Poliza bat falta jatzu. —Ze poliza ta ze bendeziño! Beti igual!