Laburpena
úrriñ. (-). 1. urriñ, . (a). adberbioa. Urrun. Lejos.. Urrin bizi die.. Ant. gertu, ur. . eréiñ, . (a). du aditza. ERÁIÑ, ERIÑ (OS.). Sembrar. Se dice cuando se hace a voleo. Sin embargo cuando se deposita la semilla en un agujero: sartu. Akaberaik ezeukan garixan lanak, akaberaik ez. Eriñ, zimaurtu, jorratu, ebai, metatu.. . urrin bárik, . (c). esapidea. Gutxi gorabehera, hurbil.. Oiñezkero amarrak izango die urrin barik./ Orrek berrogei urte bai, urrin barik./ Zuen mutikua saltsan bazan guria be urrin barik ibilliko zuan.
... 2. urríñ, urríña. (d). adjektiboa. Urrutikoa. Lejano.. Baserri arek oso urriñak die. Klem./ Orrek eta gu senide urriñak ga.
. Sin. urriñéko. . úrriñen, úrriñena. (d). adjektiboa. Urrutiena. El más lejano.. Lezaso da Osintxuko etxeik urriñena./ Baserri danetara joate giñan gabon eskian baitta urriñenera be.
...
Ezaguera
Daturik ez