artara. (-). 1. artara, . (b). adberbioa. Horrela, hala. De esa manera, así.. Bera etorri deilla, ta artara danok konforme...2. artara, . (c). adberbioa. A ello, a eso.. Egunero ardau-botillia eraten dau; artara jarritta dao bai, tta alperra da ezer esatia...
artáputz, artapútza. (c). izena. botanika Ustilago zeae unger. Tizón de maíz. Artaburuari inoiz hazten zaion perretxikotxoa, heltzen denean hauts beltz eta usain txarreko bihurtzen dena.
.
artápunta, artápuntia. (c). izena. Artoari, ganajatekotarako, lehenengo artalorea kendu ohi zaio, eta gero denboralditxo batera artapunta (burutik gora geratzen den kirtena). Trozo de tallo que va desde la mazorca hasta la flor (ya quitada).. Gustora jaten dau artapuntia gure bei beltzak./ Erremolatx jorran erak bezelaxe eitten nun, artapunta batzen-da. JJp.. Sin. artágaiñ.
artanpero, artanperua. (-). adjektiboa. (Antzuola.) "Ardura barik bizi den pertsona lasaia.. Ori da gizona artanperua, egunik geixena jarritta pasatzen dau..
artámatxar, artamatxarra. (c). izena. Artaburu kaxkar eta ale gutxikoa. Mazorca pequeña y defectuosa.. Artamatxarrak banastatxora bota, gero ganauei emoteko.. Sin. artákaskar, matxar.