Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
sántua
Esanahia
Santo.
Esamoldeak
-
ze santuren izenian.
(b).
Esapidea.
Zer arraiogatik.
“Ze santuren izenian egin bia juau erek nai dabena?”
-
sántu-sántu(a) ez izan.
Esapidea.
sántu-sántu ez ibilli, egon.
Gauza bat oso ona ez izan edo egon.
“Gaur eztago egualdi santu-santua ta obe dou Urbixara ez joatia./ Nere kotxia ezta santu-santua, ta kontuz ibilli./ Aspaldixan osasunez enabill santu-santu. ”
-
santu-arpegíxa euki.
(b).
Esapidea.
Tener cara de santo.
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
1.sántu, sántua.
(a).
Izena.
Santo.
ohar bat
Esamoldeak:
ze santuren izenian.
(b).
Esapidea.
Zer arraiogatik.
“Ze santuren izenian egin bia juau erek nai dabena?”
sántu-sántu(a) ez izan.
Esapidea.
sántu-sántu ez ibilli, egon.
Gauza bat oso ona ez izan edo egon.
“Gaur eztago egualdi santu-santua ta obe dou Urbixara ez joatia./ Nere kotxia ezta santu-santua, ta kontuz ibilli./ Aspaldixan osasunez enabill santu-santu. ”
santu-arpegíxa euki.
(b).
Esapidea.
Tener cara de santo.
Santo.
ohar bat
Esamoldeak:
ze santuren izenian.
(b).
Esapidea.
Zer arraiogatik.
“Ze santuren izenian egin bia juau erek nai dabena?”
sántu-sántu(a) ez izan.
Esapidea.
sántu-sántu ez ibilli, egon.
Gauza bat oso ona ez izan edo egon.
“Gaur eztago egualdi santu-santua ta obe dou Urbixara ez joatia./ Nere kotxia ezta santu-santua, ta kontuz ibilli./ Aspaldixan osasunez enabill santu-santu. ”
santu-arpegíxa euki.
(b).
Esapidea.
Tener cara de santo.
