Adiera
-
1.betiko, betikúa.
(a).
Izena.
Lo de siempre.
“Il ontan be betikua pasau jat: diru guztia gastau./ Toki guztietan beti betikuak dabitz lanian.”
-
2.betiko, betikúa.
(a).
Izenlaguna.
De siempre.
“Afaixa daukat betiko lagunekin.”
-
3.betiko.
(b).
Betirako. Para siempre.
“Ameriketara noia baiña ez betiko./ Ez giñan mundu ontara betiko jaio.”
Ez dut uste oraintsu arte betirako erabili izan denik..
Esamoldeak:
betiko ez izan.
(c).
Esapidea.
Noizbait amaitu edo hondatu.
“Ordenadoria izurrau jatzula? Zer uste ziñuan, betiko zala ala?”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
betíko.
ohar bat
1.betiko, betikúa.
(a).
Izena.
Lo de siempre.
“Il ontan be betikua pasau jat: diru guztia gastau./ Toki guztietan beti betikuak dabitz lanian.”
2.betiko, betikúa.
(a).
Izenlaguna.
De siempre.
“Afaixa daukat betiko lagunekin.”
3.betiko.
(b).
Betirako. Para siempre.
“Ameriketara noia baiña ez betiko./ Ez giñan mundu ontara betiko jaio.”
Ez dut uste oraintsu arte betirako erabili izan denik..
Esamoldeak:
betiko ez izan.
(c).
Esapidea.
Noizbait amaitu edo hondatu.
“Ordenadoria izurrau jatzula? Zer uste ziñuan, betiko zala ala?”
Lo de siempre.
“Il ontan be betikua pasau jat: diru guztia gastau./ Toki guztietan beti betikuak dabitz lanian.”
2.betiko, betikúa.
(a).
Izenlaguna.
De siempre.
“Afaixa daukat betiko lagunekin.”
3.betiko.
(b).
Betirako. Para siempre.
“Ameriketara noia baiña ez betiko./ Ez giñan mundu ontara betiko jaio.”
Ez dut uste oraintsu arte betirako erabili izan denik..
Esamoldeak:
betiko ez izan.
(c).
Esapidea.
Noizbait amaitu edo hondatu.
“Ordenadoria izurrau jatzula? Zer uste ziñuan, betiko zala ala?”
