Forma mugatua
apuntia(k)
Esanahia
Apunte.
Esamoldeak
-
apunte, apuntia(k).
Apunte.
ohar bat
Esamoldeak:
apunte, apuntia(k).
Apunte.
ohar bat
Esamoldeak:
apunte, apuntia(k).
Apunte.
ohar bat
apuntera erosi.
(c).
Esapidea.
Leintz.
“Orduen jan-dendatan eta, apuntera erosten zien gauzak eta gero kintzenan pagau. (AA ArrasEus, 186. o.).”
zorrían erosi.
apuntera erosi.
(c).
Esapidea.
Leintz.
“Orduen jan-dendatan eta, apuntera erosten zien gauzak eta gero kintzenan pagau. (AA ArrasEus, 186. o.).”
zorrían erosi.
-
apuntera erosi.
(c).
Esapidea.
Leintz.
“Orduen jan-dendatan eta, apuntera erosten zien gauzak eta gero kintzenan pagau. (AA ArrasEus, 186. o.).”
zorrían erosi.
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
apunte, apuntia(k).
Apunte.
ohar bat
Esamoldeak:
apunte, apuntia(k).
Apunte.
ohar bat
Esamoldeak:
apunte, apuntia(k).
Apunte.
ohar bat
apuntera erosi.
(c).
Esapidea.
Leintz.
“Orduen jan-dendatan eta, apuntera erosten zien gauzak eta gero kintzenan pagau. (AA ArrasEus, 186. o.).”
zorrían erosi.
apuntera erosi.
(c).
Esapidea.
Leintz.
“Orduen jan-dendatan eta, apuntera erosten zien gauzak eta gero kintzenan pagau. (AA ArrasEus, 186. o.).”
zorrían erosi.