adjektiboa
- érrukiñ, érrukiña. (c). adjektiboa. Koittaua, oso errukarria, errukiena. Muy digno, -a de compasión.. Andra arek daroia bizimodua. Errukarri baino errukarriagoa da errukiñ. Agian errukiñ pertsonaren izaeraz aritzerakoan gehiago, eta errukarri egoeraz. Etim.: Agian: erruki+diña (digno de compasión).. Ik. errukárri.
- eruán-oneko, eruán-onekúa. (d). adjektiboa. (Eibar.) Eraman handikoa. "Pacienzudo, sufridor.. Gerran eta baketan, etxian eta kanpuan, eruan-onekua..
- eruan-txarreko, eruán-txarrekúa. (d). adjektiboa. (Eibar.) Eraman txarrekoa. "Irascible, atrabiliario.". Eruan txarrekua artu daben gizona..
- 2. esajérau, esajeráua. (a). adjektiboa. Exagerado, -a.. Karua da baiña ez esajeraua./ Esajerau bat da ori. .
- 3. eskas, eskasa. (b). adjektiboa. ESKAX. Txarra, kaskarra. Malo, deficiente, de mala calidad.. Telebisiñoko programa geixenak eskasak die./ Afari eskaxa jan giñuan./ Eskastzat jotzen dabe emengo izkuntzia. JJp. .
- eskólabako, eskólabakua. (c). adjektiboa. Eskola gabea, ezikasia. Iletrado, -a, ignorante, analfabeto, -a.. Argixa zan baiña eskolabakua, baserri urrin baten azittakua zalako. (Etxba Eib) .
- eskóladun, eskóladuna. (c). adjektiboa. Ikasia, eskolatua. "Instruído, letrado.. Eskoladuna baina beti dirutik arin..
- esku garbíko, esku garbikúa. (c). adjektiboa. Berea ez den dirurik bereganatzen ez duena. Persona que no se apropia del dinero ajeno.. Kamarero barrixa apenas ei da esku garbikua. . Taberna, denda, eta oro har kaxa inguruko langileez, batez ere..
- esku onéko, esku onekúa. (b). adjektiboa. Habilidoso, mañoso, manitas.. Taillerrian estimau dauke, esku onekua da ta. . Sin. eskutsu.
- eskulari, eskularixe. (-). adjektiboa. (Leintz.) Eskura etortzen den ganadua..
- 1. eskutsu, eskutsúa. (b). adjektiboa. Esku onekoa. Hábil, mañoso, manitas.. Lanian oso eskutsua ei da ta danetik deika dauke.. Sin. esku onéko, artétsu.
- 2. eskutsu, eskutsúa. (c). adjektiboa. Inoiz, "manazas", "torpe" adierazteko erabilia.. Eztok ezagutzen? Bai trauskill eskutsu bat. Besotik ebatzen bosk ezautukok. .
- eskúzabal, eskúzabala. (c). adjektiboa. Generoso, -a, dadivoso, -a.. Bi aiztak ziero diferentiak die, bata ximurra ta bestia eskuzabala.. Gutxi entzuna. .
- esnati, esnatixa. (d). adjektiboa. "Lo arina daukana.. Ain esnatixa zan eze, zaratarik txikiñakin begixak zabaltzen zittuan..
- 2. espabilau, espabiláua. (b). adjektiboa. ESPABILLAU. Espabilado, -a.. Espabilaua da aura txikittatik./ Listua ez baiña espabillaua. .
- 2. espezíal, espeziála. (b). adjektiboa. Arraro edo berezi samarra. Especial.. Auskalo zela artuko daben, bera dan espezialakin. .
- espléndido, espléndidua. (c). adjektiboa. Eskuzabala, opari, bazkari, etab. eman zalea.. Gure Tió-Domingo esplendidua zan; etortzen zan danetan duro bana emuten zoskun bakoitzai. .
- 3. estali, estalixa. (d). adjektiboa. Cubierto, -a, tapado, -a.. Frontoi estalixa dago Uberan. . Ik. gaiñestáli.
- 2. estendidu, estendidúa. (c). adjektiboa. Dirua derrigorrezko gauzak ez direnetan erraz gastatzen duena. Dícese de la persona que gasta sin reparo.. Loibiai motorra erosi dotsa. Beti izan da estendidua Nikolas. .
- 2. estimau, estimáua. (b). adjektiboa. Estimado, -a, apreciado, -a.. Bergako rellenuak oso estimauak die. . norbait edo zerbait estímau euki, . (c). esapidea. NORBAIT. Norbait edo zerbait maitea izan.. Pello oso estimau dauke lagunartian./ Oso estimau zeukan bizikleta zarra./ Zuek ezautukozue Sabastien, gurian bi urte kriau einddako mutilla, estimau asko eukittakua. Hil. ..
- 2. estu, estúa. (a). adjektiboa. Estrecho, -a.. Bide estua dago zuenera. . fiua baiño estuaua izan, . (-). esapidea. Oso pertsona estua, iharra, izan.. Neska, eskerrak erropia haundixa eruaten daben, bestela, ikusi bez; fiua baiño estuagua don-eta. (TSE Berb) ..
