Kategoria gramatikala
Forma mugatua
txálua
Esanahia
Aplauso.
Esamoldeak
-
txáluak jo.
(a).
Aditza.
txalo eiñ.
Aplaudir.
“Karreristak agertzen dienian jo txaluak./ Txalo ein zotsen Monzoni kalian pasatzerakuan.”
Esaera
-
Txalo pin txalo, txalo ta txalo, katutxuá mizpillán gáiñian dago.
(a).
Esaera.
Haur kanta.
“Txalo pin txalo, txalo ta txalo, katutxuá mizpillán gáiñian dago..”
Ikustekoak
-
bélarri.
1.bélarri, bélarrixa.
(a).
Izena.
Oreja, oído.
“Kanturako belarri onekua da.”
Esaerak:
Sasixak belarrixak dauzke.
Esaera.
"Gutxien espero dugun tokian ere norbait egon daiteke, eta kontuak entzun ditzake." (Lar Antz).
Esamoldeak:
egaran itteko mooko belarrixak.
Esapidea.
"Belarri haundiak.
“Egaran itteko moduko belarrixak jeuzkan." (Lar Antz)”
belarrixak makurtu.
Esapidea.
"Apaldu.
“Etzeuan ze iñik; entzun biarrekuak entzun, belarrixak makurtu ta etxea etorri giñan." (Lar Antz).”
bélarrixak berótu.
1.belarrixak berotu.
(c).
Esapidea.
Norbaiti luze hitz egin, zerbaitetaz konbentzitu nahian, norbaitegatik gaizki esaka, etab. · Calentar los cascos a alguien.
“Batek esan da esan da esan jardun, da entzun da entzun da entzun eitten dabenai, belarrixak berotu eitte jakok. Zeozeaittik e, beste bateaittik gaizki esaka ero: belarrixak berotu jotsak arek. Klem.”
2.belarrixak berotu.
(c).
Esapidea.
Jo, zapindu. · Pegar, zurrar.
“Mutikua!, etortzen banok orra neuk berotukostat belarrixak. ”
bélarrixak etára.
(b).
Esapidea.
Sacar las orejas, zurrar.
“Aittajuna etortzen bada belarrixak etarakosku. ”
belarri garbixak euki.
Esapidea.
"Urrutitik entzuten duenarengatik edo entzun behar ez duena entzuten duenarengatik esan ohi da.
“Belarri garbixak dauzka Mari Karmenek." (Lar Antz).”
2.bélarri.
/eu/user/3.
(c).
Belarri-zabala, belarri-handia. Umeen artean gaitzizen eta burla gisa erabilia. · Orejudo, de orejas grandes o salientes. Usado como burla y apodo entre niños.
“Ama, danak “Belarri” esaten doste./ “"Belarri"kin noia bakaziñotara.”
3.bélarri, bélarrixa(k).
Izena.
Orejera(s) del arado.
Bi izaten ditu..
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
txálo, txálua.
(a).
Izena.
Aplauso.
ohar bat
Esaerak:
Txalo pin txalo, txalo ta txalo, katutxuá mizpillán gáiñian dago.
(a).
Esaera.
Haur kanta.
“Txalo pin txalo, txalo ta txalo, katutxuá mizpillán gáiñian dago..”
Esamoldeak:
txáluak jo.
(a).
Aditza.
txalo eiñ.
Aplaudir.
“Karreristak agertzen dienian jo txaluak./ Txalo ein zotsen Monzoni kalian pasatzerakuan.”
Aplauso.
ohar bat
Esaerak:
Txalo pin txalo, txalo ta txalo, katutxuá mizpillán gáiñian dago.
(a).
Esaera.
Haur kanta.
“Txalo pin txalo, txalo ta txalo, katutxuá mizpillán gáiñian dago..”
Esamoldeak:
txáluak jo.
(a).
Aditza.
txalo eiñ.
Aplaudir.
“Karreristak agertzen dienian jo txaluak./ Txalo ein zotsen Monzoni kalian pasatzerakuan.”
