púntale

juanmartin ·k erantsia Og, 04/20/2006 - 16:37 ·tan
Sarrera nagusia
púntale
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
púntalia
Esanahia
Puntaliatzeko balio duen enbor edo aga luze eta sendo samarra. · Puntal, tronco o vara larga y sólida que sirve para apuntalar.
Ikustekoak
  • puntalíau
    puntalíau. (c). du Aditza. puntálau. Apuntalar. “Paretak brintzatzen asi die ta puntaliau ein biar izan dabe etxia./ Puntalau eitten da puntal batekin ero amarrekin. Don./ Teillatu dana aidian puntaliauta ipini, eta postia kaltzau beian, da or dao ezarritta postia. Benito.”
Aipamenak
Aipamena bera Egilea

Aurrekoa ikusi

Laburpena

2.púntale, púntalia. (c). Izena. Puntaliatzeko balio duen enbor edo aga luze eta sendo samarra. · Puntal, tronco o vara larga y sólida que sirve para apuntalar. “Sagar arbolia puntalia batzuk ipiñi premiñan dago./ Egurrezkua baldin bada puntala. Don./ Puntala ba, piñua ibiltzen zuan. Oiñ metalikua dok ori be, dana metalikua. Sebas.” ohar bat

Multimedia

Bisitarien oharrak