Adiera
-
1.ipuiñ, ipuiña.
(a).
ipoiñ, upiñ.
Cuento.
“Gure amandriak ola egualdi txarra zanian da, ein sua ta sutonduan jarri tta ipoiñak, bueno, bueno, bueno..., ipoiñak esan... Hil./ Otsokon da Mandokon ipuiña kontaukotsut ”
-
2.ipuiñ, ipuiña.
(c).
Izena.
ipoiñ.
Gertakizuna, jolasa, asuntua.
“Garizuman erle-batzia, beste batzuk beste ipoiñ batzuk, zapata-zarkia, erle-batzia, da olakoxe ipoiñak (garai hartako jolasak). Hil.”
Askotan kontu edo gertaeraren sinonimoa da. Ointxe irurogei urteko ipoiñak orrek. Arek preguntau i otxan aber iñor ill da salbau zeikien... Ori ipoiñoi ala pasau ei zan. Hil. DIRU-IPOI.
Esamoldeak:
ípoiñetan.
(d).
Adberbioa.
Osintxu.
Kontutan, berriketan.
““Onek ezkaittuk ezautu; geratík”. Gero alaxe ipoiñetan da. Bai ba, Gaittaokuan senide..., familixako. Da ipoiñak eta. Hil.”
barríketan, kóntutan.
-
3.ipúiñ, ipúiña.
(c).
Izena.
Berriketa, hitz-jarioa. · Palabrería.
“Ik ipuiña ugari tta formalidade gutxi.”
Aldaerak
ipoiñ (Sor.-Eib.), upiñ (Aram.)
Erabilera eremuak
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
ipúiñ.
Eibar.
ipoiñ (Sor.-Eib.), upiñ (Aram.).
ohar bat
1.ipuiñ, ipuiña.
(a).
ipoiñ, upiñ.
Cuento.
“Gure amandriak ola egualdi txarra zanian da, ein sua ta sutonduan jarri tta ipoiñak, bueno, bueno, bueno..., ipoiñak esan... Hil./ Otsokon da Mandokon ipuiña kontaukotsut ”
2.ipuiñ, ipuiña.
(c).
Izena.
ipoiñ.
Gertakizuna, jolasa, asuntua.
“Garizuman erle-batzia, beste batzuk beste ipoiñ batzuk, zapata-zarkia, erle-batzia, da olakoxe ipoiñak (garai hartako jolasak). Hil.”
Askotan kontu edo gertaeraren sinonimoa da. Ointxe irurogei urteko ipoiñak orrek. Arek preguntau i otxan aber iñor ill da salbau zeikien... Ori ipoiñoi ala pasau ei zan. Hil. DIRU-IPOI.
Esamoldeak:
ípoiñetan.
(d).
Adberbioa.
Osintxu.
Kontutan, berriketan.
““Onek ezkaittuk ezautu; geratík”. Gero alaxe ipoiñetan da. Bai ba, Gaittaokuan senide..., familixako. Da ipoiñak eta. Hil.”
barríketan, kóntutan.
3.ipúiñ, ipúiña.
(c).
Izena.
Berriketa, hitz-jarioa. · Palabrería.
“Ik ipuiña ugari tta formalidade gutxi.”
Eibar.
ipoiñ (Sor.-Eib.), upiñ (Aram.).
ohar bat
1.ipuiñ, ipuiña.
(a).
ipoiñ, upiñ.
Cuento.
“Gure amandriak ola egualdi txarra zanian da, ein sua ta sutonduan jarri tta ipoiñak, bueno, bueno, bueno..., ipoiñak esan... Hil./ Otsokon da Mandokon ipuiña kontaukotsut ”
2.ipuiñ, ipuiña.
(c).
Izena.
ipoiñ.
Gertakizuna, jolasa, asuntua.
“Garizuman erle-batzia, beste batzuk beste ipoiñ batzuk, zapata-zarkia, erle-batzia, da olakoxe ipoiñak (garai hartako jolasak). Hil.”
Askotan kontu edo gertaeraren sinonimoa da. Ointxe irurogei urteko ipoiñak orrek. Arek preguntau i otxan aber iñor ill da salbau zeikien... Ori ipoiñoi ala pasau ei zan. Hil. DIRU-IPOI.
Esamoldeak:
ípoiñetan.
(d).
Adberbioa.
Osintxu.
Kontutan, berriketan.
““Onek ezkaittuk ezautu; geratík”. Gero alaxe ipoiñetan da. Bai ba, Gaittaokuan senide..., familixako. Da ipoiñak eta. Hil.”
barríketan, kóntutan.
3.ipúiñ, ipúiña.
(c).
Izena.
Berriketa, hitz-jarioa. · Palabrería.
“Ik ipuiña ugari tta formalidade gutxi.”
