Kategoria gramatikala
Forma mugatua
infarnúa
Aldaerak
infernu, inparnu, inpernu (Os.)
Esanahia
Infierno.
Esamoldeak
-
infernuak ez artu.
Esapidea.
"Oso pertsona gaiztoari esaten zaio.
“Infernuak pe ez au artuko." (Lar Antz).”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
infárnu, infarnúa.
(b).
Izena.
infernu, inparnu, inpernu (Os.).
Infierno.
“Pentsamentu txarrak eukitzia neikua infarnura zuzen joateko./ Aura aguria inparnuan ezpadao eztao iñobe. Ain txarra ta ain kanallia. Mertz.”
ohar bat
Esamoldeak:
infernuak ez artu.
Esapidea.
"Oso pertsona gaiztoari esaten zaio.
“Infernuak pe ez au artuko." (Lar Antz).”
infernu, inparnu, inpernu (Os.).
Infierno.
“Pentsamentu txarrak eukitzia neikua infarnura zuzen joateko./ Aura aguria inparnuan ezpadao eztao iñobe. Ain txarra ta ain kanallia. Mertz.”
ohar bat
Esamoldeak:
infernuak ez artu.
Esapidea.
"Oso pertsona gaiztoari esaten zaio.
“Infernuak pe ez au artuko." (Lar Antz).”
