Kategoria gramatikala
Forma mugatua
eskúko sóiñua
Aldaerak
eskú-sóiñu
Esanahia
Acordeón.
Jakingarriak
Eskuko soiñu aundixa eta eskuko soiñu txikixa bereizten dira. Piano teklatuaz lehena eta trikitixa jotzekoa bigarrena.
Sinonimoak
-
akordéoi, akordeóia.
(b).
Izena.
Eskusoinua. · Acordeón.
Ikustekoak
-
aóko sóiñu, aóko sóiñua.
(c).
Izena.
Ezpainetako soinua. · Filarmónica.
“Tomas Markik ederki jote juan aoko soiñua./ Batek aoko soiñua jo ta beste danak korruan dantzan.”
Sin. ezpanetako soiñu. .
filármonika.
-
filármonika, filármonikia.
(c).
Izena.
Ahoko soinua. · Filarmónica.
“Elizpian Tomasek filarmonikia jo ta neska-mutil kuadrillia dantzan.”
Batzuek esku-soinuari filarmonika aundi deitzen diote, eta ahokoari filarmonika txiki. .
ezpanetako soiñu, aóko sóiñu.
Esamoldeak:
filarmonikian moduan.
(c).
Esapidea.
Kotxea hala gelditu dela esan ohi da istripu larri bat izan duenean.
“Arbolia jo eta filarmonikian moduan geratu zuan Audi barrixa.”
-
1.sóiñu, sóiñua.
(b).
Izena.
Eskuko zein ahoko soinua. · Acordeón, y también filarmónica.
“Zuen tio Tomas artistia zuan soiñua joten./ Soiñu barrixa erosi dau.”
Eskukoa, batik bat..
Esamoldeak:
sóiñua jo.
(b).
Aditza.
Akordeoia edo filarmonika jo.
“Uberan ezin zala agarrauan eiñ eta Lezanera etorri; zuen tio Tomasek soiñua jo, ta dantzan jota fuego.”
Oharrak
Ik.<b> aoko soiñu, soiñu, filarmonika.</b>
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
eskúko sóiñu, eskúko sóiñua.
(b).
Izena.
eskú-sóiñu.
Acordeón.
“Gure tio Tomasek ederki joten zeban eskuko soiñua.”
Eskuko soiñu aundixa eta eskuko soiñu txikixa bereizten dira. Piano teklatuaz lehena eta trikitixa jotzekoa bigarrena..
ohar bat
akordéoi.
eskú-sóiñu.
Acordeón.
“Gure tio Tomasek ederki joten zeban eskuko soiñua.”
Eskuko soiñu aundixa eta eskuko soiñu txikixa bereizten dira. Piano teklatuaz lehena eta trikitixa jotzekoa bigarrena..
ohar bat
akordéoi.
