ernári

Kategoria gramatikala

Aldaerak

ernái

Esanahia

Animalia bat umea egiteko. · Preñada. Dícese de los animales.

Jakingarriak

Sin. umia eitteko (pertsona eta animaliak), ume esperuan egon (pertsonak) txala eitteko (behiak).

Ikustekoak

ántzu, antzúa. (c). Adjektiboa. Umerik egiten eta esnerik ematen ez duen aberea edo pertsona. Antzutasuna pasakorra edo betirakoa izan daiteke. · Estéril. Animal o persona que no pare y no da leche. “Ardi antzuak aparte dauzkau./ Bei ori antzua da eta okelara saldu biakou./ Piñu zurixa dago an, piñu zurixa urtebetekua, da antxe dakadaz oiñ antzuak. Enr.” Pertsonei buruz erreparoz erabiltzen da. . Esamoldeak: ántzu egon. (d). Antzutasun egoeran egon. Baita, aberea ernari ez egon estali berria izan arren. “Lelenguan eztok jakitten; gero bai: “ernai dago ero antzu dago”. Don.”
geldíttuta. (d). Ernari; batik bat ernaltzealdiaren hasieran, edo duda dagoenean. “Geldittuta egon bia dau, ernari dao”. Ernari dago jakitten danian ernai dagola. Bei au, ta; dudan baldin bao “etxakixat geldittuta daon”. Ikusten baldin bada ernai —beiñ bi illabete pasau ezkero igartzen jakok beixai, irura beintzat— “joño, au bai, ernai dago”. Don.”
3.bueltau. (d). da Aditza. Idiskoak estali arren ernari gelditu ez, eta berriro umesketu den behia. “Bueltau ein dda, antzu urten dosku. Don.” Txalian bueltau ere bai..