Kategoria gramatikala
-
1.egon.
(a).
da
Aditza.
Estar.
Esaerak:
Egon ari presente etorri artian Bixente.
Esaera.
"Bertantxe geratu." (Lar Antz).
Dagona dago, eztagona balego.
(c).
Esaera.
Esamoldeak:
banenguan ba ni.
(c).
Esapidea.
Harrituta nengoen.
“Banenguan ba ni... Zeozegaittik etzan aspaldixan etortzen. ”
(geldi) egotekua ez izan.
Esapidea.
Oso aktiboa izan.
“Jesus! ori be ezton egotekua. ”
-
2.egon.
(a).
da
Aditza.
Haber.
“Tonto asko dago.”
-
3.egon, egóna.
(c).
Izena.
El estar, la inmovilidad.
“Zuri egona etxatzu komeni; ibilli egin bia da, ibilli./ Egonak eztauka gauza onik./ Kartetan ibilli ga residentzian, da... egonetik egonera gatoz.”
Esaerak:
Egonak egonguria eta abadiak ezkonguria.
(d).
Esaera.
Esamoldeak:
egonian egon.
(c).
Esapidea.
Egon, azpimarratuta.
“Guk ze eingo dou ba onezkero... egonian egon./ Egonian egonda eztago ezer.”
egonían.
(c).
Adberbioa.
Inmovil.
“Atsalde guztia egonian pasau dogu.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
égon.
Aditza.
ohar bat
1.egon.
(a).
da
Aditza.
Estar.
Esaerak:
Egon ari presente etorri artian Bixente.
Esaera.
"Bertantxe geratu." (Lar Antz).
Dagona dago, eztagona balego.
(c).
Esaera.
Esamoldeak:
banenguan ba ni.
(c).
Esapidea.
Harrituta nengoen.
“Banenguan ba ni... Zeozegaittik etzan aspaldixan etortzen. ”
(geldi) egotekua ez izan.
Esapidea.
Oso aktiboa izan.
“Jesus! ori be ezton egotekua. ”
2.egon.
(a).
da
Aditza.
Haber.
“Tonto asko dago.”
3.egon, egóna.
(c).
Izena.
El estar, la inmovilidad.
“Zuri egona etxatzu komeni; ibilli egin bia da, ibilli./ Egonak eztauka gauza onik./ Kartetan ibilli ga residentzian, da... egonetik egonera gatoz.”
Esaerak:
Egonak egonguria eta abadiak ezkonguria.
(d).
Esaera.
Esamoldeak:
egonian egon.
(c).
Esapidea.
Egon, azpimarratuta.
“Guk ze eingo dou ba onezkero... egonian egon./ Egonian egonda eztago ezer.”
egonían.
(c).
Adberbioa.
Inmovil.
“Atsalde guztia egonian pasau dogu.”
Estar.
Esaerak:
Egon ari presente etorri artian Bixente.
Esaera.
"Bertantxe geratu." (Lar Antz).
Dagona dago, eztagona balego.
(c).
Esaera.
Esamoldeak:
banenguan ba ni.
(c).
Esapidea.
Harrituta nengoen.
“Banenguan ba ni... Zeozegaittik etzan aspaldixan etortzen. ”
(geldi) egotekua ez izan.
Esapidea.
Oso aktiboa izan.
“Jesus! ori be ezton egotekua. ”
2.egon.
(a).
da
Aditza.
Haber.
“Tonto asko dago.”
3.egon, egóna.
(c).
Izena.
El estar, la inmovilidad.
“Zuri egona etxatzu komeni; ibilli egin bia da, ibilli./ Egonak eztauka gauza onik./ Kartetan ibilli ga residentzian, da... egonetik egonera gatoz.”
Esaerak:
Egonak egonguria eta abadiak ezkonguria.
(d).
Esaera.
Esamoldeak:
egonian egon.
(c).
Esapidea.
Egon, azpimarratuta.
“Guk ze eingo dou ba onezkero... egonian egon./ Egonian egonda eztago ezer.”
egonían.
(c).
Adberbioa.
Inmovil.
“Atsalde guztia egonian pasau dogu.”
