Sarrera nagusia
- 1.bertako, bertakúa. (a). Izenlaguna. Hemengo, horko eta hango-ren indartzailea. “(Emengo) bertako jentiak etzeban autopistaik nai./ (Ango) bertako mutillak organizau zeben dana.”
- 2.bertako, bertakúa. (b). Izenlaguna. Propio del lugar, autóctono. “Uberako frontoian lelengo bertakuak dauke deretxua ta gero kanpokuak./ Bertako ardaua eran giñuan.” Esamoldeak: joan da bertakúa. (c). Esapidea. Nongoa zara? galderari ihes egin nahi zaionean hala erantzun ohi da, umorez. “-Nongoa zara? -Joan da bertakua.” bertáko eiñ. (b). Esapidea. Kanpotik bizi izatera etorri (edo kanpora joan) eta herriko egin, bertakotu. · Naturalizarse. “Frantziara joan zan da bertako ein zan./ Kriau etorri zan Naparruatik eta bertako eindda dago.”
Aipamenak
Aipamena bera | Egilea |
---|
Laburpena
bertáko.
ohar bat
1.bertako, bertakúa.
(a).
Izenlaguna.
Hemengo, horko eta hango-ren indartzailea.
“(Emengo) bertako jentiak etzeban autopistaik nai./ (Ango) bertako mutillak organizau zeben dana.”
2.bertako, bertakúa.
(b).
Izenlaguna.
Propio del lugar, autóctono.
“Uberako frontoian lelengo bertakuak dauke deretxua ta gero kanpokuak./ Bertako ardaua eran giñuan.”
Esamoldeak:
joan da bertakúa.
(c).
Esapidea.
Nongoa zara? galderari ihes egin nahi zaionean hala erantzun ohi da, umorez.
“-Nongoa zara? -Joan da bertakua.”
bertáko eiñ.
(b).
Esapidea.
Kanpotik bizi izatera etorri (edo kanpora joan) eta herriko egin, bertakotu. · Naturalizarse.
“Frantziara joan zan da bertako ein zan./ Kriau etorri zan Naparruatik eta bertako eindda dago.”