Kategoria gramatikala
Forma mugatua
afána
Esanahia
Zerbait egiteko zaletasuna, agian gehiegizkoa. · Afán; también afición desmedida.
Esamoldeak
-
afana emon.
(c).
Esapidea.
Larregizko onespena emon.
“Kuadro bati ainbeste afan zela emon leikian be ez eban konprenditzen (SM Zirik).”
-
afan-usaiñak erabili.
(c).
Esapidea.
Afankerietan ibili.
“Aspaldian afan-usaiñ geixegi darabil. ”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
áfan, afána.
(b).
Izena.
Zerbait egiteko zaletasuna, agian gehiegizkoa. · Afán; también afición desmedida.
“Egundoko afana artu dabe bizikletarako./ Angulak afana geixao dauke beste ezer baiño./ Jentiak afan demasa artu dau moreno jartzeko.”
ohar bat
Esamoldeak:
afana emon.
(c).
Esapidea.
Larregizko onespena emon.
“Kuadro bati ainbeste afan zela emon leikian be ez eban konprenditzen (SM Zirik).”
afan-usaiñak erabili.
(c).
Esapidea.
Afankerietan ibili.
“Aspaldian afan-usaiñ geixegi darabil. ”
Zerbait egiteko zaletasuna, agian gehiegizkoa. · Afán; también afición desmedida.
“Egundoko afana artu dabe bizikletarako./ Angulak afana geixao dauke beste ezer baiño./ Jentiak afan demasa artu dau moreno jartzeko.”
ohar bat
Esamoldeak:
afana emon.
(c).
Esapidea.
Larregizko onespena emon.
“Kuadro bati ainbeste afan zela emon leikian be ez eban konprenditzen (SM Zirik).”
afan-usaiñak erabili.
(c).
Esapidea.
Afankerietan ibili.
“Aspaldian afan-usaiñ geixegi darabil. ”
