Adiera
- 1.séiñale, séiñalia. (b). Izena. Ezaugarria. · Señal. “Ori diru faltan dabillen seiñalia da./ Seiñale txarra da oingoz suspensuekin astia./ Jateko gogua badaukazu behintzat, eta ori seiñale ona da.” Adinekoek mugagabean diote horrelakoetan: Ez bada agiri, kalian gustora dabillen seiñale./ Illan azkenian Lasanera badoia, neikua diru daukan seiñale. .
- 2.séiñale, séiñalia. (b). Izena. Rótulo, señal. “Bideko seiñalia jo zeban autuakin./ Seiñaliak jarrittue basobidetan.”
- 3.séiñale, séiñalia. (b). Izena. Erosketa bat edo apustu bat berbatzerakoan jartzen den dirua kopurua. “Oia enkargatzerakuan bost milla duro jarri giñuan seiñale moduan./ Postura egunian presentatzen ezpada seiñalia galtzen jok.”
Aipamenak
Aipamena bera | Egilea |
---|
Laburpena
séiñale.
ohar bat
1.séiñale, séiñalia.
(b).
Izena.
Ezaugarria. · Señal.
“Ori diru faltan dabillen seiñalia da./ Seiñale txarra da oingoz suspensuekin astia./ Jateko gogua badaukazu behintzat, eta ori seiñale ona da.”
Adinekoek mugagabean diote horrelakoetan: Ez bada agiri, kalian gustora dabillen seiñale./ Illan azkenian Lasanera badoia, neikua diru daukan seiñale.
.
2.séiñale, séiñalia.
(b).
Izena.
Rótulo, señal.
“Bideko seiñalia jo zeban autuakin./ Seiñaliak jarrittue basobidetan.”
3.séiñale, séiñalia.
(b).
Izena.
Erosketa bat edo apustu bat berbatzerakoan jartzen den dirua kopurua.
“Oia enkargatzerakuan bost milla duro jarri giñuan seiñale moduan./ Postura egunian presentatzen ezpada seiñalia galtzen jok.”