Skip to main content

kokóte

juanmartin ·k erantsia Og, 04/20/2006 - 16:37 ·tan
Kategoria gramatikala
Forma mugatua
kokotía
Esanahia
Lepoaren atzealdea. · Nuca.
Esamoldeak
  • kokotéraiño egon. (b). Esapidea. kokotéraiño euki. Leporaino, higuinduta egon, euki. Kokoteraiño nago zuekin./ Kokoteraiño nauke umiak. Sin. leporaiño, buruko azurreraiño egon..
Aipamenak
Aipamena bera Egilea

Aurrekoa ikusi

Laburpena

kokóte, kokotía. (b). Izena. Lepoaren atzealdea. · Nuca. Kokoteko miñez ernegatzen dabill./ Legatz-kokotiak oso estimauak die platerian. ohar bat Esamoldeak: kokotéraiño egon. (b). Esapidea. kokotéraiño euki. Leporaino, higuinduta egon, euki. Kokoteraiño nago zuekin./ Kokoteraiño nauke umiak. Sin. leporaiño, buruko azurreraiño egon..

Multimedia

Bisitarien oharrak


  • German·k erantsia Al, 03/15/2010 - 19:12·tan

    Permalink

    Corominas-ek dio: "Cogote. Del occitano cogòt, (aparece en escritos de la primera mitad del siglo XIII) a su vez de la forma del catalán antiguo coc, probablemente voces derivadas de coca, "cabeza" y su familia. La variante cocote aparece en autores de fines de s. XVI y comienzos del XVII RAE-K: estar hasta el cogote: loc. verb. coloq. estar hasta la coronilla., Estar cansado y harto de sufrir alguna pretensión o exigencia.