aditza

4. librau. (c). da aditza. (eufemismoa.) Erditu. Parir la mujer.. Alakok familixia izen dau, ero. “Aura?”, ta “Librau ei da”. Don. .
librau
1. librau. (b). du aditza. Askatu, libre utzi. Dejar en libertad, desatar.. Beixak libratzera noia./ Librau dittue presuak. . Ik. jaraiñ, eskátu.
librau
libre egon. (-). aditza. LIBRE IZAN, EUKI. Oztoporik ez izan, etab.. Libre geunkan nai giñuanian sarzeko./ Libre dago bidia.. adj. gisa gutxi erabilia: Erri libria nai giñuke izan. .
libre egon
lijértu. (c). da-du aditza. Lijer bihurtu. Volver(se) ligero de articulaciones.. Olixua botata lijertzen da kataia./ Masaje bat artu biarrian nago, ia lijertzen jatan bixkarralde au.. Ant. sórtu.
lijértu
limáu. (b). du aditza. Limar..
limáu
1. linpíau. (c). dio aditza. (lagunartekoa.) Jokoan edo lehiaketan norbaiti irabazi. Ganar a alguien en un juego o competición.. Milla duro linpiau najotsan kartetan./ Oriok errez linpiauko jotsak Kaikuri.. Sin. txapíau.
linpíau
2. linpíau. (c). du-dio aditza. Ohostu. Robar.. Kotxetik kaseta linpiau jostek. . Sin. txapíau. Ik. línpio.
linpíau
liórtu. (d). aditza. Lehortu.. Don.k dio inoiz esaten dela lurrari buruz, baina bestela ez.. Ik. agórtu, sikatu.
liórtu
liráinddu. (c). da aditza. Lirain bihurtu. Volverse esbelto.. Len potolua zan baiña ziero liraindduta dago. .
liráinddu
lisotu. (c). du aditza. LISO LAGA. Leundu, berdindu.. Lisotu egin bia da eskuleku au lijia artuta./ Llaniau baiño rasiau geixao esaten da; liso laga. Don. .
lisotu
líxibia egosi. (d). du aditza. Arropa zuritzeko ur-irakina lixontzira bota sutako hautsetan zehar. .
líxibia egosi
líxibia eiñ. (c). du aditza. Garbiketa egin.. Sekula lixibia eiñ eztabenak eztaki ze dan labadoria. . Hilean behin egin ohi zen. Lehenengo albergarrixan jabonau eta lixibia jo, eta gero arropa zuria sutako-hauts eta ur-irakinez egosi. .
líxibia eiñ
líxibia jo. (c). du aditza. Albergarrian, jabondutako arropa astindu eta jo zikina ateratzeko.. Ik. lizi, lixa-pótzu.
líxibia jo
líxtu. (c). da aditza. LITXÁTU. Litxez bete oihal edo jantzi bat. Llenarse de pelusa o hilachas; deshilacharse un tejido o vestido.. Azkenengo erosittako bakeruak ziero lixtu jat./ Barrenak pe danak lixtuta jauzkat. Don.. Ik. álbeni, izpittu, txirbiztu, lítx.
líxtu
lizúndu. (c). da aditza. Enmohecerse.. Basarriko ogixa ona da, baiña ein-barrixan. Bein baiño geixaotan janda gare lizundutakua./ Umeldu ero lizundu (belarra). Umeldu ezkero ba urrengo lizuna. Umelak lizuna dakar ondorik. “Bedar umela ekarri dou. Au lizundukok”. Don..
lizúndu
llaníau. (d). du aditza. Pasar la plana en una pared.. Ik. rasíau.
llaníau
2. ló eiñ. (a). du aditza. Dormir.. Bart eztot lorik eiñ./ Eizu lo polittorrek.. banástapian lo eiñ. (c). esapidea. Hurrengo egunean norbaiten urtebetetzea denean, zera esan ohi zaio:. Zer, gaur banastapian lo ein biakozu.. Ez dugu jakin ahal izan zergatik. Agian oilolokak banastapean sartu ohi direlako lokatzeko?. Ik. lokátoki..
ló eiñ
3. ló eráiñ. (b). dio aditza. Hacer dormir.. Ezin dotsat umiai lo eraiñ. . lua galdu eraiñ, . (-). esapidea. Lo egiten ez utzi.. Zapo-kantuak lua galdu erain dost...
ló eráiñ
loittu. (d). aditza. (Oñati.) "Ensuciar." (Izag Oñ). .
loittu
2. lokatu. (c). da aditza. Loka bihurtu oiloa. Ponerse clueca la gallina.. Oilluak, lokatutakuan eztabe arrautzaik eitten. . Ik. loka.
lokatu
1. lokatu. (c). da-du aditza. Loka, koloka jarri; gaizki itsatsia egoteagatik mugitu.. Alanbradurixako esola guztiak lokatuta dare./ Muturrez aurrera jausi tta iru agin lokatu jat./ Astuak azkenian laixia lokatu dau. . komentario 1 Ik. lóka, loka.
lokatu
lokátzatu. (c). da-du aditza. LOKAZTU. Lokatzaz zikindu. Manchar(se) de barro.. Perretxikutan izen naiz da erropa guztiak lokatzatatuta ekarrittut. .
lokátzatu
lorátu. (b). da aditza. Loreak atera landareak. Florecer, ponerse en flor.. Negu epelegixa ezta ona, ze arbolak udabarrixa baiño lenao loratzen die ta gero izotzak pasaria emoten dotse. .
lorátu
lotarátu. (c). aditza. Lotara joan edo eraman. Acostar(se).. Gaur be, ni lotaratu orduko, irurak izango die./ Umiak lotaratu biaittut lelengo.. Ik. oerátu.
lotarátu
lotsagabétu. (b). aditza. LOTSÁBAKOTU (UB., ANG.). . Lotsagabe bihurtu. Volverse desvergonzado, insolente. .
lotsagabétu

Subscribe to Bergarako euskara