Laburpena
andéreño, andéreñua. (a). izena. Ikastolako irakasle emakumea.
.
Ezaguera
Oso ezaguna
Forma mugatua
andéreñua
Laburpena
andapara, andaparia. (-). (Eibar.) "Acequia, canal hacia el molino." (SB Eibetno).
.
Ezaguera
Daturik ez
Forma mugatua
andaparia
Laburpena
ándanduan. (c). adberbioa. (Elgeta.) Ibilian, mugimenduan.. Gure amak negua makal samar pasau eban baiña udabarrixa ezkero andanduan dabil..
Ezaguera
Adineko hiztun onentzat ezaguna
Laburpena
ándalá!. (c). interjekzioa. Ene bada. Harridurazko espresioa.. Gizonoi baziarduan goruetan, da sartu da katuoi, da andala; katu orrek e: “Gizona izenda goruetan?”. Da “Katua izenda berbetan?”. Ben.. Anda la pera! eta horrelakoak ere entzun daitezke.
.
Ezaguera
Adineko hiztun onentzat ezaguna
Laburpena
andafuerako. (-). . andáfuerako soiñekúa jantzi, . (d). esapidea. Etxetik kanpora ibiltzeko ohitura handia hartu duten pertsonengatik esan ohi da, erdi brometan. Dícese de las personas que salen mucho de casa, de excursión, de juerga, etc.. Pantxikak, alargundu zanian andafuerako soiñekua jantzi zeban da arrezkero majo dabil./ Gure matrakia be aspaldixan andafuerako soiñekua jantzitta dabill ba.. Etim.: gaztelerazko "anda"+"fuera"...
Ezaguera
Daturik ez
Laburpena
andadóre, andadoría. (d). izena. Haurrak oinez ikasteko balio zuen tresna. Don. Lehenago beste izen bat zuela, baina ez duela oroitzen, dio.
.
Ezaguera
Ia galdua
Forma mugatua
andadoría
Laburpena
andadora. (-). "Tortolosetan jokatzeko erabiltzen dan kristalezko bolatxua." (SB Eibetno).
.
Ezaguera
Daturik ez
Laburpena
ánda, andia, -ak. (c). izena. Zerraldoa edo gaixoa edo zauritutakoa bizkarrean eramateko balio duen tresna. Andas.. Anda gaiñian jartzen da il-kajia kanposantura eruateko./ Andia personia eruateko izete zuan, da ganajatekua eruateko ta angaillia. Don. Inprobisatutakoa denean ere bai. Eskillariakin igual eitten zan, inprobisau, da “andan eruan dabe". Don.
. Sing. nahiz pl.. Ik. ángailla.
Ezaguera
Adineko hiztun onentzat ezaguna
Forma mugatua
andia, -ak
Laburpena
Ánbotoko séñora, Ánbotoko séñoria. (b). izen propioa. Anbotoko Mari. La Dama de Anboto.. Buruko paiñolo orrekin Anbotoko Señoria emoten don. Honelako konparaketetan entzun izan dugu ia bakarrik gure denboran. Hona hemen berriz Izagirrek Oñatin jasotakoa: .
Ezaguera
Nahiko ezaguna
Forma mugatua
Ánbotoko séñoria
Argazkiak
