Kategoria gramatikala
Forma mugatua
zurrúta
Aldaerak
txurrut
Esanahia
El beber, la afición al beber.
Esamoldeak
-
zúrrut eta zúrrut.
(b).
Esapidea.
adierazkorra
Edan eta edan.
“Atsalde guztia zurrut eta zurrut pasau dou.”
-
zúrrut eiñ.
(b).
du
Aditza.
adierazkorra
txurrut eiñ.
Edan. Arrautza irakinak zurrut egiten dira eta ez edan. Don.ren arabera ura edo ardoa, ostera, edan, ez zurrut.
“Ardaua ta orrek gauza orrek eran. Zurrut esnia, ero artu nai eztaben gauza bat ume bati, manzanillia artu erain biar bajako, “ala, zurrut eiñ manzanilla ori”. Don.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
zúrrut, zurrúta.
(b).
Izena.
txurrut.
El beber, la afición al beber.
“Ari be majo gustatze jako zurruta./ Illuntzero zurrutian ikusten dot.”
ohar bat
Esamoldeak:
zúrrut eta zúrrut.
(b).
Esapidea.
adierazkorra
Edan eta edan.
“Atsalde guztia zurrut eta zurrut pasau dou.”
zúrrut eiñ.
(b).
du
Aditza.
adierazkorra
txurrut eiñ.
Edan. Arrautza irakinak zurrut egiten dira eta ez edan. Don.ren arabera ura edo ardoa, ostera, edan, ez zurrut.
“Ardaua ta orrek gauza orrek eran. Zurrut esnia, ero artu nai eztaben gauza bat ume bati, manzanillia artu erain biar bajako, “ala, zurrut eiñ manzanilla ori”. Don.”
txurrut.
El beber, la afición al beber.
“Ari be majo gustatze jako zurruta./ Illuntzero zurrutian ikusten dot.”
ohar bat
Esamoldeak:
zúrrut eta zúrrut.
(b).
Esapidea.
adierazkorra
Edan eta edan.
“Atsalde guztia zurrut eta zurrut pasau dou.”
zúrrut eiñ.
(b).
du
Aditza.
adierazkorra
txurrut eiñ.
Edan. Arrautza irakinak zurrut egiten dira eta ez edan. Don.ren arabera ura edo ardoa, ostera, edan, ez zurrut.
“Ardaua ta orrek gauza orrek eran. Zurrut esnia, ero artu nai eztaben gauza bat ume bati, manzanillia artu erain biar bajako, “ala, zurrut eiñ manzanilla ori”. Don.”
