Adiera
- 1.ori. (a). Izenordaina. Hori. · Ese, esa, eso. Esamoldeak: ori be badou!. (c). Esapidea. Entzundako zerbaitek atsekabetu gaituenean esan ohi den esaldia. “Ori be badou! Zegatik eztozue leenago esan?” ori dok eta!. (b). Interjekzioa. ori dok ori!. Aurrekoa bezala erabilia, baina baita errieta egiteko edo atentzioa emateko ere. “Ori dok ori langintzia ein dozuena. Nora begira ibilli zate? ” ori, ori!. (b). Interjekzioa. Norbait animatzeko, kirolariak batik bat, egiten den oihua. · Grito de ánimo. “Ori, ori, Hilario, atzera ta baztartu.” Hau oihukatzen zitzaion Hilario Azkarate pelotari famatuari. .
- 2.-ori. (b). -oi. Hori. · "Elemento enfático en los vocativos." (Etxba Eib). “Beti igual, txorimaluoi alakuoi./ Egon zaitte geldi, sorgiñoi.” -OI ahoskatzen da. Alakuói! gehitzen zaio sarri, indartzeko. .
Aipamenak
Aipamena bera | Egilea |
---|
Laburpena
1.ori.
ohar bat
1.ori.
(a).
Izenordaina.
Hori. · Ese, esa, eso.
Esamoldeak:
ori be badou!.
(c).
Esapidea.
Entzundako zerbaitek atsekabetu gaituenean esan ohi den esaldia.
“Ori be badou! Zegatik eztozue leenago esan?”
ori dok eta!.
(b).
Interjekzioa.
ori dok ori!.
Aurrekoa bezala erabilia, baina baita errieta egiteko edo atentzioa emateko ere.
“Ori dok ori langintzia ein dozuena. Nora begira ibilli zate? ”
ori, ori!.
(b).
Interjekzioa.
Norbait animatzeko, kirolariak batik bat, egiten den oihua. · Grito de ánimo.
“Ori, ori, Hilario, atzera ta baztartu.”
Hau oihukatzen zitzaion Hilario Azkarate pelotari famatuari.
.
2.-ori.
(b).
-oi.
Hori. · "Elemento enfático en los vocativos." (Etxba Eib).
“Beti igual, txorimaluoi alakuoi./ Egon zaitte geldi, sorgiñoi.”
-OI ahoskatzen da. Alakuói! gehitzen zaio sarri, indartzeko.
.