Ikustekoak
-
nái.
nei.
1.nái, náixa.
(b).
Izena.
Gogoa (adibideko adieran bakarrik). · Voluntad, acto de querer.
“Fraille juatia bada bere naixa, joan deilla.”
Esamoldeak:
naiko, naikúa.
Adjektiboa.
Hitz konposantuaren bigarren zati bezala(-NAÍKO, -naíkua) nahi duena, pretenditzen duena.
“Barregarri-naiko liburu bat egin dau, baiña graziaik eztaukanak eztauka./ Aundi-naiko etxia dauka, baiña estilo gutxikua.”
2.nái izan.
(a).
du
Aditza.
Querer.
“Zeuk pe eztakizu ze nai dozun.”
Nai izan zeban./ Nai zeban./ Nai dau./ Nai izango dau edo naiko dau. Angiozar eta Uberan gura gehiago, adinekoek, batik bat..
gúra ízan.
Esamoldeak:
nai dabenak nai dabena esango dau.
(b).
Esapidea.
gura dabenak gura dabena esango dau.
Digan lo que digan.
“Nai dabenak nai dabena esango dau, baina Riojako ardauan modukoik etxaok. ”
nai aiña.
Zenbatzailea.
Nahi adina.
“Orrek nai aiña diru dauka. ”
Sin. nai ainbat, nai beste..
3.nái izan.
(d).
"Baietz...
“Nai dozu ori zure amak badakixela? (Baietz ori zure amak jakin)". (Lar Antz).”
4.nai izan.
(c).
dio
Aditza.
Maite izan. · Querer a alguien, amar.
“Umiak asko nai zotsan amandriai./ Orduan umiei nai zixuen e. JJp. (AA BergEus, 340. o.)”
Adinekoen artean arrunta. NOR-NORI-NORK. Sin. maite, gure izan (Lein)..
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
