Ikustekoak
-
illu, illúa.
(d).
Izena.
ilddo (Aram.), ixu, iru (Eib.).
Enbor zaharrek barrualdean daukaten usteldutako materia. · Lo blanco y podrido de un tronco.
“Illua esate ako usteldutako... Arrama bat noizbaitten ebai itxuria, ta andik sartze akon mala da ori; beai buruai sartze akon, zea, ustela. Martin.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
