Adiera
-
1.áurrera.
(a).
Adberbioa.
Adelante.
“Etorri zaitte aurrera.”
-
2.áurrera, áurreria.
(d).
Adjektiboa.
Aurreratua. Haurrengatik eta oso aurreratuak datozen uztengatik esan ohi da, batik bat. · Precoz, adelantado, -a.
“Santiao sagarrak zien, oso aurreria izen, iittetarako azixa belztuta zeren. JJp./ Errekatik aruzkuan jeneralian zan aurreriao. Euzki begixaua ero. Jenerua lenao etorri, bedarra ta beintzet. JJp./ Gure Juanita, txikittan, oso aurreria zan; zazpi urterako berak jartzen zeban bazkaixa./ Gure neskatillia oso aurreria dago; bi urte ta badaki berbetan.”
Mugatu singularrean, ia beti..
átzera.
-
3.aurrera!.
(a).
Interjekzioa.
Adelante!
“Aurrera mutillak, ez billurtu.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
áurrera.
ohar bat
1.áurrera.
(a).
Adberbioa.
Adelante.
“Etorri zaitte aurrera.”
2.áurrera, áurreria.
(d).
Adjektiboa.
Aurreratua. Haurrengatik eta oso aurreratuak datozen uztengatik esan ohi da, batik bat. · Precoz, adelantado, -a.
“Santiao sagarrak zien, oso aurreria izen, iittetarako azixa belztuta zeren. JJp./ Errekatik aruzkuan jeneralian zan aurreriao. Euzki begixaua ero. Jenerua lenao etorri, bedarra ta beintzet. JJp./ Gure Juanita, txikittan, oso aurreria zan; zazpi urterako berak jartzen zeban bazkaixa./ Gure neskatillia oso aurreria dago; bi urte ta badaki berbetan.”
Mugatu singularrean, ia beti..
átzera.
3.aurrera!.
(a).
Interjekzioa.
Adelante!
“Aurrera mutillak, ez billurtu.”