Kategoria gramatikala
Forma mugatua
animía
Esanahia
Anima. · Alma.
Esamoldeak
-
animiak urten.
1.animiak urten.
(c).
Esapidea.
Bere onetik irten.
“Animia be erten biarrian etorri zan. (Lar Antz).”
2.animiak urten.
(c).
Esapidea.
Umetan, zauriren bateko odolarekin batera arimak irteten zuela pentsatzen zuten.
“Lotu deigun atzapar ori, arimiak ez deizun urten bertatik ein dozun zaurixakin. (AAG Eibes).”
Ikustekoak
-
górputz eta aníma.
(c).
Esapidea.
Eginahalak eginez.
“An zebillen pelotan, gorputz eta anima./ Etortzen zan nausixa. Gure Meltxoran ondorian gorputz da anima, etxeko semia. Eli.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
aníma, animía.
(a).
Izena.
Anima. · Alma.
“Pekatuak animia belz-beltz jartze i dabe. ”
ohar bat
Esamoldeak:
animiak urten.
1.animiak urten.
(c).
Esapidea.
Bere onetik irten.
“Animia be erten biarrian etorri zan. (Lar Antz).”
2.animiak urten.
(c).
Esapidea.
Umetan, zauriren bateko odolarekin batera arimak irteten zuela pentsatzen zuten.
“Lotu deigun atzapar ori, arimiak ez deizun urten bertatik ein dozun zaurixakin. (AAG Eibes).”
Anima. · Alma.
“Pekatuak animia belz-beltz jartze i dabe. ”
ohar bat
Esamoldeak:
animiak urten.
1.animiak urten.
(c).
Esapidea.
Bere onetik irten.
“Animia be erten biarrian etorri zan. (Lar Antz).”
2.animiak urten.
(c).
Esapidea.
Umetan, zauriren bateko odolarekin batera arimak irteten zuela pentsatzen zuten.
“Lotu deigun atzapar ori, arimiak ez deizun urten bertatik ein dozun zaurixakin. (AAG Eibes).”
