árren. (-). 1. arren, . (a). juntagailua. Nahiz eta. Juntagailu kontzesiboa. Aunque.. Ezin dda nai izan arren...2. arren, . (a). juntagailua. Xede-kausazko atzizkia. -gatik.. Angulak jatearren enitzake ezta etxetik pe urtengo...
2. arréglau. (a). da aditza. Moldatu. Arreglarse, apañarse.. Zu trankill; bakarrik arreglauko naiz./ Eztie arreglau diru asuntuak.. Sin. moldau, jirau, konpondu.
arréburroka. (a). adberbioa. Batak bestea bizkarrean hartuta ibiltzean datzan haur jolasa. Juego que consiste en transportar a la espalda a alguien.. Guazen arreburroka ibiltzera..