Ikustekoak
-
átso.
atxo.
1.atso, atsúa.
(b).
Izena.
atxo.
Anciana.
“Ez kasoik eiñ atsuen esanai.”
Ikutu despektiboa du askotan. ATSO-MASPASA idatzi zuen San Martinek, umorez. Arek ziran ardurak San Roke aurretxuan. Atso-maspasa batzuk ziarduen: «Juan ei dira Bilbora traje luzien eske.» (SM Ezten).
.
agúra.
Esamoldeak:
átsozar, atsozarra.
(b).
Atso, baina indartua.
agúrazar.
2.atso, atsúa.
(c).
Izena.
Emaztegaia edo emaztea. Broma antzean. Antzuolan asko esaten omen da. · Mujer o novia.
“Len plazan ikusi juat ire atsua.”
Zaila da esatea zentzu maitakorra ala mespretxakorra duen; bigarrenetik gehiago, ziurrenik..
3.atso, atsúa.
(c).
Adjektiboa.
Neskatila berritsuengatik esaten da. · Se dice cariñosamente por las niñas picoleras.
“Zuen Irati ori atsotxo bat dok (edo atsotxo bat einda jaok).”
Atxotxo esaten da gehiago..
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
