Adiera
-
1.zaiñ egon.
(a).
Aditza.
Estar esperando.
“Zure zaiñ dago.”
NOREN zaiñ.
.
-
2.-zaiñ.
(b).
Atzizkia.
Zaintzen. Hitz konposatuaren bigarren osagai gisa.
“Ganauzaiñ dago Mila./ Agostuan neu gelditzen naiz erri zaiñ./ Badauka naikua lan etxe zaiñ.”
-
3.-záiñ, -záiña.
(c).
Atzizkia.
Zaintzailea. Hitz konposatuaren bigarren osagai gisa.
“Umezaiña joan ei jakue./ Tomas izete zan gurian etxezaiña.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
1.záiñ.
ohar bat
1.zaiñ egon.
(a).
Aditza.
Estar esperando.
“Zure zaiñ dago.”
NOREN zaiñ.
.
2.-zaiñ.
(b).
Atzizkia.
Zaintzen. Hitz konposatuaren bigarren osagai gisa.
“Ganauzaiñ dago Mila./ Agostuan neu gelditzen naiz erri zaiñ./ Badauka naikua lan etxe zaiñ.”
3.-záiñ, -záiña.
(c).
Atzizkia.
Zaintzailea. Hitz konposatuaren bigarren osagai gisa.
“Umezaiña joan ei jakue./ Tomas izete zan gurian etxezaiña.”
Estar esperando.
“Zure zaiñ dago.”
NOREN zaiñ.
.
2.-zaiñ.
(b).
Atzizkia.
Zaintzen. Hitz konposatuaren bigarren osagai gisa.
“Ganauzaiñ dago Mila./ Agostuan neu gelditzen naiz erri zaiñ./ Badauka naikua lan etxe zaiñ.”
3.-záiñ, -záiña.
(c).
Atzizkia.
Zaintzailea. Hitz konposatuaren bigarren osagai gisa.
“Umezaiña joan ei jakue./ Tomas izete zan gurian etxezaiña.”
