Adjektiboak

  • 2. eroso, erosúa. (c). adjektiboa. Cómodo, pero sólo en el sentido de fácil, agradable.. Bergatik Donostiarakua ezta bape biaje erosua./ Lan erosua da artazuriketia.. Ez da esan izan "silloi erosua", "etxe erosua" eta horrelakorik.. Ant. aldrebes.
  • erpíltsu, erpiltsúa. (b). adjektiboa. Erpil askoko soroagatik esan ohi da.. Patata-soua oso erpiltsua dago. .
  • 9. erre, erría. (b). adjektiboa. Asado, -a. Colocado como segundo término de composición: billotxerre, sagarrerre, gaztaiñerre... .
  • 10. erre, erría. (-). adjektiboa. Se dice de la persona poco paciente.. Aura baiño zazpiki tta erriagoik etxuat ezautzen..
  • erreariñ, errearíña. (c). adjektiboa. Demasiado poco frito o asado.. Billotxa erreariñ samarra zeuan.. Ik. egiñáriñ.
  • errebíttau, errebittáua. (d). adjektiboa. Ezpain bueltatuengatik bakarrik entzun dut.   Revirado. Sólo lo he oído decir de los labios revirados.. Gerra denporan gurian egon zuan teniente zittal bat. Jenixo bat bajaukan jenixo bat, ezpan errebittau arekin... Klem./ Kuriosua don beroi errebittautako ezpanokin. Klem.. Jenio txarraren ezaugarri omen dira ezpan errebittauak..
  • 1. errédondo, errédondua. (b). adjektiboa. Borobila.   Redondo, -a.. Aurten tomatiak erredondo-erredonduak dare.. Adinekoek ere normal darabilte.. Sin. biríbil. errédonduan jarri, . (c). Colocar(se) en círculo.. Pagopian bazkaldu giñuan erredonduan jarritta. . Sin. biribillían jarri..
  • 1. erren, erréna. (b). adjektiboa. Cojo, -a.. Orren anaia errena da.. Sin. kójo. errena ez izan, . (c). esapidea. Makala ez izan.. I bizkorra izango aiz baiña ez pentsau bestiak errenak dienik. ..
  • 2. erretxin, erretxíña. (d). adjektiboa. Irritable, quisquilloso, -a.. Ezta persona txarra baiña erretxin samarra.. Ik. zázpiki, ipúrterre.
  • erréus, erréusa. (c). adjektiboa. Akatsen bat duen pertsona edo gauza.. Labadoria erosi giñuan baiña erreusa./ Tomate erdixak inguru erreusak die aurten. . Tailerretan "pieza erreusak" esaten zaie atzera botatakoei..
  • 2. errez, erréza. (a). adjektiboa. Fácil.. Eztauka bizimodu erreza. . Sin. samúrra. Ik. fázill.
  • 2. errukarri, errukarríxa. (b). adjektiboa. Errukia ematen duena.   Digno de compasión.. Koittau arpegixa badauka be, ezta askok uste beziñ errukarrixa. . Ik. érrukiñ.
  • érrukiñ, érrukiña. (c). adjektiboa. Koittaua, oso errukarria, errukiena.   Muy digno, -a de compasión.. Andra arek daroia bizimodua. Errukarri baino errukarriagoa da errukiñ. Agian errukiñ pertsonaren izaeraz aritzerakoan gehiago, eta errukarri egoeraz. Etim.: Agian: erruki+diña (digno de compasión).. Ik. errukárri.
  • eruán-oneko, eruán-onekúa. (d). adjektiboa. (Eibar.) Eraman handikoa.   "Pacienzudo, sufridor.. Gerran eta baketan, etxian eta kanpuan, eruan-onekua..
  • eruan-txarreko, eruán-txarrekúa. (d). adjektiboa. (Eibar.) Eraman txarrekoa.   "Irascible, atrabiliario.". Eruan txarrekua artu daben gizona..
  • 2. esajérau, esajeráua. (a). adjektiboa. Exagerado, -a.. Karua da baiña ez esajeraua./ Esajerau bat da ori. .
  • 3. eskas, eskasa. (b). adjektiboa. ESKAX. Txarra, kaskarra.   Malo, deficiente, de mala calidad.. Telebisiñoko programa geixenak eskasak die./ Afari eskaxa jan giñuan./ Eskastzat jotzen dabe emengo izkuntzia. JJp. .
  • ésker onéko, ésker onekúa. (b). adjektiboa. Agradecido.. Esker onekua danak eztau olakoik eitten. .
  • eskólabako, eskólabakua. (c). adjektiboa. Eskola gabea, ezikasia.   Iletrado, -a, ignorante, analfabeto, -a.. Argixa zan baiña eskolabakua, baserri urrin baten azittakua zalako. (Etxba Eib) .
  • eskóladun, eskóladuna. (c). adjektiboa. Ikasia, eskolatua.   "Instruído, letrado.. Eskoladuna baina beti dirutik arin..
  • esku garbíko, esku garbikúa. (c). adjektiboa. Berea ez den dirurik bereganatzen ez duena.   Persona que no se apropia del dinero ajeno.. Kamarero barrixa apenas ei da esku garbikua. . Taberna, denda, eta oro har kaxa inguruko langileez, batez ere..
  • eskulari, eskularixe. (-). adjektiboa. (Leintz.) Eskura etortzen den ganadua..
  • eskúmati, eskúmatixa. (c). adjektiboa. Eskumaz trebea dena.   Diestro, -a.. Gutxi entzuna.. Ant. ézkerti.
  • esku onéko, esku onekúa. (b). adjektiboa. Habilidoso, mañoso, manitas.. Taillerrian estimau dauke, esku onekua da ta. . Sin. eskutsu.