Sarrera nagusia
Kategoria gramatikala
Aldaerak
dexente
Esanahia
Bastante(s).
Jakingarriak
Izenaren atzean normalean, baina aurretik ere entzuten da, zuzena den ez dakidan arren: Dezente diru batu dou. Bakarrean ere bai: Dezente ikusten da minifaldia. Sekula ere ez adjektiboaz edo adberbioaz: "dezente politta", "dezente urriñ". Horrelakoetan: bastante politta, bastante urriñ, urriñ samar...
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
1.dézente.
(a).
Zenbatzailea.
dexente.
Bastante(s).
“Jente dezente etorri da jaialdira./ Perretxiku dezente dago aurten.”
Izenaren atzean normalean, baina aurretik ere entzuten da, zuzena den ez dakidan arren: Dezente diru batu dou. Bakarrean ere bai: Dezente ikusten da minifaldia. Sekula ere ez adjektiboaz edo adberbioaz: "dezente politta", "dezente urriñ". Horrelakoetan: bastante politta, bastante urriñ, urriñ samar....
ohar bat
dexente.
Bastante(s).
“Jente dezente etorri da jaialdira./ Perretxiku dezente dago aurten.”
Izenaren atzean normalean, baina aurretik ere entzuten da, zuzena den ez dakidan arren: Dezente diru batu dou. Bakarrean ere bai: Dezente ikusten da minifaldia. Sekula ere ez adjektiboaz edo adberbioaz: "dezente politta", "dezente urriñ". Horrelakoetan: bastante politta, bastante urriñ, urriñ samar....
ohar bat
