ósiñ. (-). (Eibar.) OTSIN (EIB.). 1. osíñ, osíña. (c). izena. Ibaiko putzu sakona.. Bentako osiñian bainatzen giñan./ Osiñak betik paraje astuna, ola ur geldixa daolako, ero errekian okerrunetan. Don.
. Osinak ziren lehenagoko bainu-lekuak. Agorrosin eta Beosin baserriak ibai ondoan daude...2. osíñ, osíña. (d). izena. Putzua orokorrean. Linua beratzekoa, adibidez, izendatzeko ere erabiltzen zela diote zaharrek.. "Otsin: poza, pozo, presa. Naturala edo egindakua." (SB Eibetno).. Ik. kunbo, liñapótzu..
1. ola!. (a). interjekzioa. Hola!. Ola, ze moduz zabizte?. Agur formularik erabiliena. Kaixo ere oso esana izan da, baina gizonezkoen lagunartean ia bakarrik. Orain kaixo eremu guztietara zabaltzen ari da. .
1. makur. (-). Honako esapidearen estiloko forma adberbialetan bakarrik entzun ohi da.. mákur-mákur éindda, . (c). esapidea. Makurtuta.. Auto ostian makur-makur eindda egon giñan tiruak ixildu arte.. Sin. makurtuta...
kurrúxka, kurruxkía. (d). izena. KURRIXKA, TXARRI-KURRUXKA. Kurrixka, txerriaren hots zorrotza. Gruñido agudo de cerdo.. Txerriak zer egiten duen galdetu diot amari, eta KURRUXKA erantzun du behin eta berriz; TXARRI-KURRUXKIA, gehitu du. Gaur egun KURRIXKA entzun ohi da. Hots lasaia denean KURRUNKA.. Ik. kurrúnka, kurríxka.
Béko Kónde, Béko Kondía. (c). Beheko Kondea. Errotalde Jauregian, gaur Kultur Etxea den lekuan, bizi zen kondea, . Beko Kondia e, familixaik etxuan izen eta or geldittu zuan etxioi. Nik enajittuan ezautu ez bata eta ez bestia. Klem.
.