txapítula, txapítulia. (d). izena. Kartoi, txapa, egur... zatia, zuloa estaltzeko-eta erabiltzen dena. Cualquier pedazo de cartón, chapa, madera, etc. que sirve para tapar efímeramente un agujero, etc.. Txapitulia, txapitulatxo bat sartzia zulo baten ero. Txapitula bat ipiñi ero, leku txiki baten ero. Klem.. Ik. txaplata.
txápio. (c). aditza. (lagunartekoa.) Irabazi, lapurtu.. Ikusikok, Retegi atzetik joangok partidu osuan da azkenian txapio./ Komunian neuan bittartian karteria txaketatik txapio.. Normalean esaldiaren azkenean jarria, inolako aditz laguntzailerik gabe. TXAPIO EI. Ik. txapíau, línpio.
txapiño, txapiñuak. (-). izena. Hankatrapuak. Abarkak janzteko oinak batuaz galtza modura erabiltzen zen lau puntako oihala. (Berrio-Elorrio).. Anketan al dan moruen txapiñuak-eta erute zittuen. Txapiñua da tela bat, kuadrau bat; ankia batze zan txapiñuaz. Berrio.
. Bergara aldean trapuak..
txapíau. (c). dio aditza. (eufemismoa.) Lehiaketa bat edo dirua irabazi norbaiti; inoiz, lapurretan egin. Testuinguruak argitzen du. Birlar; ganar una competición o dinero a alguien; a veces, robar.. Milla duro txapiau zoskuen kartetan./ Spriñian txapiau jotsan karreria.. Sin. linpíau.Ik. txápio, miáu eiñ.
3. txapel, txapéla. (d). izena. Ginbela. Etxegintzan, zutikoaren sekzioak lazoa egiteko adina leku ez duenean, zutikoaren gainean jartzen den osagarria bere sekzioa handitzeko.. Ori txapela; zutikuan gaiñian txapela esateako, eta txapelan gaiñian bigia ero frontala. Sebas.. Sin. gínbel.