. eróso .
Laburpena
eróso. (-). 1. eroso, . (b). adberbioa. Egoki.   A mano, con la mínima molestia.. Plaza inguruan bizi dienak oso eroso dauke ikastolia./ Taberna orretan oso eroso jarri dabe sukaldia./ Andik markauta bai, baiña “emendik erosuao jak eta”. Klem.. Gauza bat oso erraz edo gertu dagoenean erabiltzen da. . Ant. aldrebes. Ik. egoki.. 2. eroso, erosúa. (c). adjektiboa. Cómodo, pero sólo en el sentido de fácil, agradable.. Bergatik Donostiarakua ezta bape biaje erosua./ Lan erosua da artazuriketia.. Ez da esan izan "silloi erosua", "etxe erosua" eta horrelakorik.. Ant. aldrebes..
Ezaguera
Daturik ez
. erómai , erómaixa . (c).
Laburpena
erómai, erómaixa. (c). izena. ERRÓMAI, OREMAI, ORAMAI. Oremahaia.   Artesa, mesa donde se hace la masa del pan.. Baserrittako eromaixak baztartuta dare aspaldixan./ Masa zati bat ixten zan oremai baztarrian iriñakin tapauta. Aniz.. Eromai batzuek azpian bi irin-kaja izan ohi zituzten. .
Ezaguera
Adineko hiztun onentzat ezaguna
Forma mugatua
erómaixa
Argazkiak
eromaixa
. ernémun , ernemúna . (c).
Laburpena
ernémun, ernemúna. (c). izena. Patataren begia eta edozein haziren germena.   Germen del tubérculo de la patata o de cualquier otra semilla.. Patatia, ernemunak asten jakonian zatartu eitten da./ Garixai, umedadetan euki ezkero laster asiko jako ernemuna./ Sartu giñuan babiak agiri dau ernemuna.. Ik. begízta, erne.
Ezaguera
Adineko hiztun onentzat ezaguna
Oharrak
Ik.<b> begizta, erne.</b>
Forma mugatua
ernemúna
. ernégu , ernegúa . (d).
Laburpena
ernégu, ernegúa. (d). izena. Impaciencia, desesperación.. Andriak ies ein zotsanian etxakon urtebetian pasau ernegua. .
Ezaguera
Ia galdua
Forma mugatua
ernegúa
. ernégau . (b).
Laburpena
ernégau. (b). da-du aditza. Desesperar(se), rabiar, impacientar(se).. Lanik ezin ddau billau ta ernegauta dago./ Mutiko gogaikarri orrek ernegau eraitten doste./ Ori beti ernegatzen egoten da.. ERNEGATZEN edo ERNEGAUTA EGON eta ERNEGAU ERAI.
Ezaguera
Nahiko ezaguna
. ernegagárri , ernegagarríxa . (c).
Laburpena
ernegagárri, ernegagarríxa. (c). adjektiboa. ERNEAGARRI. Desesperante, fastidioso, -a.. Gosiak egon da aoko miñagatik jan eziñ izatia da ernegagarríxa. .
Ezaguera
Adineko hiztun onentzat ezaguna
Forma mugatua
ernegagarríxa
Subscribe to Bergarako euskara