Kategoria gramatikala
Forma mugatua
kantúa
Esanahia
Canción.
Jakingarriak
KANT
Esamoldeak
-
kantútik, kantúra.
(c).
Adberbioa.
De cantar, a cantar.
“Kantutik zetorrela bidera urten zotsen./ Gaur ezin ddot joan kantura, juntia daukat eta.”
Baita, KANTUKO LAGUNAK, etab..
-
kantúan eiñ.
(a).
du
Aditza.
Cantar.
“Afalostian kantuan eiñ giñuan aspertu arte.”
KANTAU eta KANTUAN EI.
Ikustekoak
-
1.kanta, kantia, -ak.
(d).
Izena.
Kantua. Lehengoek asko erabilia. · Canción.
“Gure amandriak kanta asko zekixen. —Kantazar esaten zan? —Zarrak ero barrixak, baiña kantak beintzet. Klem./ Zeaittik eze Txirritak etara zittuan fueruen e, arek galdu zittueneko kantak eta. Hil.”
Pluralean batik bat. Kantazar ere ezaguna da, baina badirudi ez zela oso erabilia. Orain kantu entzuten da ia bakarrik.
.
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
kántu, kantúa.
(a).
Izena.
Canción.
“Oso kantu polittak dazki zure amak.”
KANT.
ohar bat
Esamoldeak:
kantútik, kantúra.
(c).
Adberbioa.
De cantar, a cantar.
“Kantutik zetorrela bidera urten zotsen./ Gaur ezin ddot joan kantura, juntia daukat eta.”
Baita, KANTUKO LAGUNAK, etab..
kantúan eiñ.
(a).
du
Aditza.
Cantar.
“Afalostian kantuan eiñ giñuan aspertu arte.”
KANTAU eta KANTUAN EI.
Canción.
“Oso kantu polittak dazki zure amak.”
KANT.
ohar bat
Esamoldeak:
kantútik, kantúra.
(c).
Adberbioa.
De cantar, a cantar.
“Kantutik zetorrela bidera urten zotsen./ Gaur ezin ddot joan kantura, juntia daukat eta.”
Baita, KANTUKO LAGUNAK, etab..
kantúan eiñ.
(a).
du
Aditza.
Cantar.
“Afalostian kantuan eiñ giñuan aspertu arte.”
KANTAU eta KANTUAN EI.
