Kategoria gramatikala
Forma mugatua
jokúa
Esanahia
Juego. Bere esanahi guztietan. Ez bada zehazten, karta-jokoa ulertzen da, edota, testuinguruagatik, diru-apostua.
Esamoldeak
-
jokúan.
(b).
Adberbioa.
A cartas.
“Urtero eitten dou jokuan Gabonetan./ Jokuan diardue jota sua. ”
Esaera
-
Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta.
(d).
Esaera.
Jokuaren kontrako esaera.
“Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta.”
Aipamenak
| Aipamena bera | Egilea |
|---|
Laburpena
jóku, -o, jokúa.
(b).
Izena.
Juego. Bere esanahi guztietan. Ez bada zehazten, karta-jokoa ulertzen da, edota, testuinguruagatik, diru-apostua.
“Gurasuetatik puxkat ia jabe inddakuak, pa, arek jokora./ Jokoko diruak, kandelian diruak. Jokoko baratua, ta epa. Hil.”
ohar bat
Esaerak:
Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta.
(d).
Esaera.
Jokuaren kontrako esaera.
“Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta.”
Esamoldeak:
jokúan.
(b).
Adberbioa.
A cartas.
“Urtero eitten dou jokuan Gabonetan./ Jokuan diardue jota sua. ”
Juego. Bere esanahi guztietan. Ez bada zehazten, karta-jokoa ulertzen da, edota, testuinguruagatik, diru-apostua.
“Gurasuetatik puxkat ia jabe inddakuak, pa, arek jokora./ Jokoko diruak, kandelian diruak. Jokoko baratua, ta epa. Hil.”
ohar bat
Esaerak:
Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta.
(d).
Esaera.
Jokuaren kontrako esaera.
“Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta.”
Esamoldeak:
jokúan.
(b).
Adberbioa.
A cartas.
“Urtero eitten dou jokuan Gabonetan./ Jokuan diardue jota sua. ”
